Κώστας Τουρνάκης - "Νάρκισσος" - ποίημα, 1913 - περ. "Ποιητική Έκδοση"

 

Κώστας Τουρνάκης

«Νάρκισσος»

ποίημα, 1913

 

 

 

 

              « ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ »

 

«Θυμάμαι την αφρόακρη της άπειρης θαλάσσης,
»Θυμάμαι το τρεμόφωτο μιάς σύθαμπης νυχτιάς,
»Το βοτσαλόσπαρτο γιαλό, που θα’ρθης ν’ αφροσπάσης
» Ώ κύμα πολυτάραχον, όταν βογγά ο νοτιάς.

»Θυμάμαι τη ροδόκρινην απριλινήν αυγούλα
»Και το φεγγάρι τ’ άρρωστο, που στις λιμνογυαλιές
»Κλαίει την ώρηα αγάπη του, την απαλή βροχούλα
»ΓΙου θλιβερή ξεψύχησε πάνω στις μυγδαγιές.

»Θυμάμαι τη γλυκύτατη τη δύσι του αλωνάρη
»Π ’ εψαίλναν στ’ αγριοπρίναρα τ’ αμέτρητα πουλιά,
»Κι’ όταν παιδάκι διάβαινα, έγερνε το κλωνάρι
»Και μού’δινεν ανάλαφρα κι’ ηδονικά φιλιά».

Είπε, κι’ έγειρ’ ο Νάρκισσος θλιμμένος το κεφάλι
Στα πόδια της νεράϊδας του, στο βύθος του γιαλού,
Μά κεί που τ’ αργυρόκυμα σερνόνταν στ’ ακρογιάλι
Μουρμούρισ’ έν’ αγκάλιασμα κι’ απήχησμα φιλιού.

 

                   ΚΩΣΤΑΣ  ΤΟΥΡΝΑΚΗΣ

 

 

[ το ποίημα

του Κώστα Τουρνάκη

«Νάρκισσος»
δημοσιεύθηκε στο περ.

«Ποιητική Έκδοση»,

Α’ Χρονιά, αριθ. 1, Σεπτέμβρης 1913, σ. 1 ]

 

( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )