Άρης Δικταίος
«
Σάτυρα »
ποίημα,
1937
δημοσίευση
περ. « Κρητικές
Σελίδες »
«
ΣΑΤΥΡΑ
»
Οι ουρανοί είχαν, γυρίσει άνω κάτω,
η Σελήνη γελούσε σαν τρελλή.
Κοχλάδια στης θάλασσας τον μπάτο
τ’ αστέρια και φωσφόριζαν πολύ.
Περπατούσαν στα τέσσερα οι ανθρώποι
κι’ ουρλιάζαν όπως δεμένα σκυλιά.
Κορνιζώσαν σ’ ένα κάντρο οι τόποι
που ξεθώριασε η σκόνη κι’ η αντηλιά.
Μοιάζαν τώρα τα ζώα των ανθρώπων
κι’ είχαν βάλει φορέματα μαβιά,
κάναν υποκλίσεις δίχως κόπο
μές στα σπίτια μας που έγιναν κλουβιά.
Μι’ αγελάδα αλυσίδα είχε πάρει,
με ένα άνθρωπο δεμένο απ’ το λαιμό.
Το γαϊδούρι ετραγούδα με χάρι,
το γουρούνι κρατούσε το ρυθμό.
Είχανε τα δέντρα, χέρια γίνει,
υψωμένα στη νύχτα όπως σπαθιά.
Τα πουλιά, όλα, πετούσανε σμίνη
πεταλούδες, να καούνε στη φωτιά…
Κι’ οι ποιητές, βατράχια σ’ ένα βάλτο
βρεθήκαμε και κοάζαμε φριχτά.
Καμμιά φορά, κάναμε ένα σάλτο,
και θρηνούσαμε πλέον και φωναχτά,
μ’ ένα δάκρυ όλο βρέχοντας λαύρο
τη γλοιώδη μας σάρκα τη γυμνή,
κοιτάζοντας σ΄ ένα άπειρο μαύρο
γιατί, είχαν γύρει ανάποδα οι ουρανοί !...
ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ
[ το
ποίημα
του Άρη Δικταίου
« Σάτυρα »
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Κρητικές
Σελίδες »
(διευθύντρια: Θάλεια Καλλιγιάννη),
Ηράκλειο,
Έτος
Β’, τεύχος 13-14, Μάρτιος-Απρίλιος, 1937,
σ. 376. ]
Όπως
αναγράφεται το ποίημα προέρχεται:
« Από τη συλλογή «Τυχοδιώκτες» που κυκλοφορεί προσεχώς»
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.