Γιώργος Τσουκαλάς - "Αγωνία" - ποίημα, 1937 - περιοδικό "Κρητικές Σελίδες" (Ηράκλειο)

 

Γιώργος Τσουκαλάς

« Αγωνία »

ποίημα, 1937

δημοσίευση περ. « Κρητικές Σελίδες »

 

 

 

                  « ΑΓΩΝΙΑ »

 

Χειμωνιάτικο φεγγάρι, κρύα σιγή,

κάτι απρόσμενα για νάρθη κι όλο αργεί.

 

Μοναξιά, σαν μια ταφόπετρα βαρειά,

μές σ’ αυτή την ανεμόδαρτη καρδιά.

 

Κάτι τρέμει μες στη νύχτα, σαν φωνή,

έτσι απόκοσμη και τόσο αλαργινή…

 

Μπόρα σέρνεται στο βάθος αγριωπή.

Τα όνειρά μας τα σφραγίζει η σιωπή.

 

Φύσηξε, άνεμε, και θύελλα ξέσπα σύ !

Την ψυχή μου την επνίξαν οι κισσοί,

 

 - σκοτεινόφυλλοι κισσοί αναρριχητοί

στην πηγή, που το νερό της συγκρατεί. –

 

Χτήπα με, άνεμε, και δείρε με βροχή

δεν μου απόμεινε άλλη πλέον απαντοχή:

 

Ξαφνικά να λαμπαδιάζη ο ουρανός     

τη στιγμή που θα ξεσπάη ο κεραυνός.

 

Καταιγίδα, σύντριψε όλα τα κλαδιά.

Κρύβω μιά άλλη καταιγίδα στην καρδιά…

 

 

                                         Γ. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

 

 

 

[ το ποίημα

του Γιώργου Τσουκαλά

  « Αγωνία »

δημοσιεύθηκε στο περ.

  « Κρητικές Σελίδες »

 (διευθύντρια: Θάλεια Καλλιγιάννη),

Ηράκλειο,

Έτος Β’, τεύχος 13-14, Μάρτιος-Απρίλιος 1937, σ. 342 ]

 

     ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )  

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "