Αντρέας Λεοντάρης
«
Ιερό »
ποίημα,
1945
«
ΙΕΡΟ »
Άσε τις
ειρωνείες, τις
αυταπάτες·
ώρες βογγάνε γύρω μας ιερές.
Μή
θες να
τραγουδήσω τις χαρές,
αφού οι στιγμές
μας πίκρα είναι γεμάτες.
Στους τόσους, που χαιρέτησες,
διαβάτες
ένα
μονάχα ξένοιαστο έλα βρες,
που να μην
πάει σε σκέψεις θλιβερές.
Οι
πολιτείες, με
θρύψαλα στις στράτες,
φλέγονται μέσ’ στη νύχτα
αμαρτωλές.
Κλαίνε τη
Γή περαστικοί κομήτες,
δειλιάζουν να
μιλήσουν οι
Προφήτες,
γυρτές κρατούν τις λύρες κι’
οι Ποιητές.
Κι αν το
τραγούδι ακόμη στάζει κλάμα,
προσκύνα το βαθιά, θαμάτων θάμα
!
Αντρέας Λεοντάρης
[το ποίημα
του Αντρέα Λεοντάρη
« Ιερό »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Καλλιτεχνική
Ελλάδα »,
Αθήνα,
(διευθυντής: Στράτης Μυριβήλης),
Χρόνος Α’, τεύχος 1-2-3,
Γενάρης-Φλεβάρης-Μάρτης 1945, σ. 63]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.