Κώστας Γαληνός
« Εσπερινό »
ποίημα, 1927
«
Εσπερινό »
Οι
ονειροπόλοι πέρνουνε τ’ ακρογιαλιού το δρόμο,
παίζουν
τα χέρια καθώς παν, και τον αέρα δέρνουν,
οι
νυχτερίδες, ως πετούν, φιλούνε τους τον ώμο,
κι
οι γρύλοι αγαπητών ψυχών μηνύματα τους φέρνουν.
Τέτοια
ώρα οι χίμαιρες ξυπνούν ενάντια στο νόμο
και
πίσω τους τις άσωτες ψυχές στα ύψη σέρνουν,
μά,
σαν το σούρουπο διαβεί τις παρατάν στον τρόμο,
την
ώρα που της ευτυχιάς θαρούν τα χνάρια πέρνουν. . .
Κι
είναι ψυχές που γρήγορα συνέρχονται και υψώνουν
την
άπειρη εγκαρτέρηση μές στην πικρή άρνησή τους.
δεν
τις τρομάζει ο γυρισμός και τα φτερά διπλώνουν.
Μά
είν’ άλλες, άλλες οϊμέ! που στην τρελλή άνθισή τους
πρώτη
φορά τέτοιο ωκεανό πατούν, κι άδειες μ’ ουδ’ ένα
παλμό
το λυτρωμό ζητούν με χέρια σηκωμένα.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΛΗΝΟΣ
[ το σονέττο
του Κώστα Γαληνού
« Εσπερινό »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αργώ »,
Αλεξάνδρεια Αιγύπτου,
Περίοδος Δ’, τεύχος 1 (18), σ. 187. ]
(το πρωτότυπο ποίημα σε πολυτονικό)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.