Χάρης Επαχτίτης - "Ανίερα" - ποίημα, 1914 - περ. "Ποιητική Έκδοση" (Αθήνα)

 

Χάρης Επαχτίτης

« Ανίερα »

ποίημα, 1914

 

 

 

        « ΑΝΙΕΡΑ »

Στο σιωπηλό κακόστρατο οδήγαμε Αντιγόνη
Ειμ’ ο στραβός Οιδίποδας δεν ξέρω που να πάω
Η νύχτα η αξημέρωτη αιώνια με κυκλώνει
Και σαν κατάρα ζωντανή στους δρόμους περπατάω.
Τις στράτες τις αλήτικες μαζύ μου να διαβής
Βουβή. Άκου η κατακραή, το αχητό, η ζάλη,
Με τα χρυσά τ’ αλύσσια σύ του κόσμου μή δεθής
Κι’ έλα τον άσωστο χορό να σύρουμε και πάλι.
Το δρόμο τον αγύριστο ποτέ δέ θα σκιαχτώ
Σαν την ανθένια μυρωδιά κάποιο πρωϊ θα σβύσω
Δαρμένος απ’ τον άνεμο κι’ από το κορνιαχτό
Κι’ ούτε τη στάχτη στους κακούς ανθρώπους δέ θ’ αφήσω...
....Καμπάνες...και το πένθος σας κ’ η θλίψη μου η βαρειά
Όπως ο χρόνος που περνάει, όπως το φώς που σβύνει
Το κλάμ’ ακούω να φυσά ενός κακού βορρηά
Συντρίμι το σπιτάκι μας και πεθαμένη εκείνη....
Η θάλασσα!... Στην αμμουδιά μείνε σταματισμένη
Καρτέρει το θαμπόβραδο τ’ ατάραχο τη φέρνει....
Οι άρρωστοι, οι δίκαιοι, οι ταλαιπωρημένοι....
Από τους κήπους έρχεται και είνε στολισμένη
Μ’ άλυκα τριαντάφυλλα. Η μέρα αργοσβύνει
Και τώρα που κατέβηκεν η νύχτα η οργισμένη
Άκου τα ζήλια πως γλυκά χτυπά η παραφροσύνη....
Και απελπίσου... Ο Θεός επέθανε, κοιμάται
Ο Σατανάς ποδοβολά στα βάθη των Ταρτάρων.....
Ώ τη θλιμένη τη ζωή κανείς να μή θυμάται....
Κοιμούμαι τώρα το λευκό τον ύπνο των μαρμάρων....

 

                   ΧΑΡΗΣ   ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ

 

 

[ Το ποίημα

του Χάρη Επαχτίτη

«Ανίερα»

δημοσιεύθηκε στο περ.
«Ποιητική Έκδοση»,

Αθήνα,

Α’ Χρονιά, αριθ. 6-7, Φλεβάρης-Μάρτης 1914, σ. 77]

 

 ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "