Π. Ματαράγκας
«Εις
αυτοκτονήσασαν νεάνιδα»
ποίημα, 1872
« ΕΙΣ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΣΑΝ ΝΕΑΝΙΔΑ »
Νέον κοράσιον, πού τον πόδα
Μετά ταχύτητος οδηγείς;
Εις τους λειμώνας να δρέψης ρόδα
Την δρόσον στάζοντα της αυγής;
Ιδού ο κήπος, δρέψον αφθόνως
Κόσμησον κρόταφον και λαιμόν .
Είναι των ρόδων ήδη ο χρόνος,
Είναι η ώρα των εκδρομών.
Αλλά εις την όψιν σου της οδύνης
Το μαύρον σύννεφρον τί ζητεί ;
Λοιπόν ποτήρια άλγους πίνεις
Τοσούτον νέα και συ αυτή ;
Άφες δι’ άλλους τα άλγη, συ παίξον
Σκίρτησον, γέλασον δροσεράς
Δέσμας ευόσμων ανθέων πλέξον
Πλήρης φαιδρότητος και χαράς.
Το έαρ φεύγει τόσον ταχέως
Του βίου άνευ επιστροφής
Και ο ροδόχρους χθες έτι νέος
Γέρων παρίσταται κατηφής.
Πάσα πρωϊα φευ ! δεν προσθέτει
Αλλά αμείλικτος αφαιρεί,
κ’ εν με το άλλο φεύγουν τα έτη
κ’ αίφνης το γήρας φθάνει βαρύ.
Της μαγικής των αποστερούνται
Τα κάλλη λάμψεως και χροιάς
Και εις ρυτίδας μεταμορφούνται
Τα θέλγοντ’ άνθη της παρειάς.
Πού τρέχεις, νήπλεκτος, μελανείμων,
Ως τρικυμίας μαύρη πνοή ;
Άκουσον, στρέψαι οπίσω τλήμων,
Σε κράζει άνοιξις και ζωή.
Αλλά ως βέλος φεύγει ταχεία
Και μία μόνη ηχεί κραυγή .
« Υπάγω όπου η δυστυχία
Και η απόγνωσις μ’ οδηγεί.»
Και φευ ! την είδον εν τη θαλάσση
Ως Βακχ’ οιστρήλατος να ριφθή,
Χωρίς ουδόλως να δειλιάση,
ουδ΄ εκ του κάλλους της να καμφθή.
Π. Ματαράγκας
[ το ποίημα
του Παναγιώτη Ματαράγκα
« Εις αυτοκτονήσασαν νεάνιδα »
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Εθνική Βιβλιοθήκη »
Έτος
έβδομον, φυλλάδιον Δ’, Ιούνιος 1872, σ.
159.]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.