Τάκης Παπατσώνης
“Meridies”
ποίημα,
1913
« MERIDIES »
Όσο
να’νοιγοκλείσης
σου τα ζαλισμένα μάτια,
Κι’ όσο να
σε χαϊδέψω και
να σε φιλήσω,
Και να κακιώσης, και
να μου φιλιώσης
πίσω
(Και σ’ομορφαίνουν
τόσο τα γινάτια!),
Και ν’αντηχήσουν ζωντανά τα
πλάτια
Της κάμαράς σου από
το γέλιο σου, κι’ ως να σ’αφήσω
Να κυλιστής στην
κόκκινη σαν βύσσο
Κουβέρτα σου, και
να μου ειπής
για τα παλάτια
Που τα όνειρά
σου σ’όδειξαν,
— το Μεσημέρη,
Ήρθε γοργό, καλπάζοντας,
με καβαλλάρη
Μοιάζοντας, που
ζωή κι’
υγεία στον κόσμο φέρει.
Και βρέσκει εμάς αρρωστημένους,
χλωμιασμένους
Δίχως αντρεία, γυμνό ζευγάρι,
Με
τόση αγάπη αγκαλιασμένους!...
ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ
[ το ποίημα
του Τάκη Παπατσώνη
« Meridies »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ποιητική Έκδοση »,
Αθήνα,
[ διευθυντής: Άμμων Φέρης
Ιδρυτές:
Λίνος Καρζής,
Κλέων Παράσχος,
Κώστας Τουρνάκης,
Ύλας ]
Α’ Χρονιά, αριθ. 2, Οκτώβρης 1913, σ.
31 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.