Κλείτος Κύρου
« Το
Ενδέκατο Ποίημα »
ποίημα, 1960
« ΤΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
»
Μια συγκατάνευση θά ταν αρκετή έστω κι’ από
χείλη που τρέμαν.
Μι’ αβέβαιη κίνηση της κεφαλής μήν ξεχωρίζοντας
άρνηση για επίφαση
Μά κι’ αυτή δόθηκε αργά εμείς είχαμε κιόλας κλει-
δώσει το σπίτι
Μ' ένα βιβλίο και δυό άστρα σ' ένα ταξειδιωτικό
σακίδιο περασμένο στην πλάτη.
Βήματα δισταχτικά ώμοι σκυφτοί πόσο είναι σ'
όλους γνωστά και στο βάθος ένα οποιοδήποτε
σπίτι
Ένα σπίτι που σ' είχε μάθει καλά που γνώριζε
ως και τα όνειρά σου
Τα χρόνια περνούν πληθαίνοντας τις προδοσίες.
Τα χρόνια περνούν μαρτυρώντας τις προδοσίες.
Δέ μπορείς να κρατήσεις τίποτα κι’ ας ισχυρίζον-
ται οι φίλοι σου πως είσαι τάφος
Μήτε κι’ η νύχτα πιά βοηθεί καταδίδει τα πάν-
τα τους βιαστές τους δολοφόνους τους φυγάδες.
Τις κρυφές φορτοεκφορτώσεις πολεμικού υλικού και
τις πρώτες ερωτικές συναντήσεις.
Άλλοτε τις κατάμαυρες νύχτες γύριζες μόνος ψά-
χνοντας αποκλειστικά το σώμα της επιθυμίας σου.
Με τον άνεμο να χορεύει στα κλαριά και στα ρού-
χα σου και στα λαμπιόνια των ερημικών δρόμων.
Με σταγόνες φευγαλέας βροχής που αντηχούσαν
θλιβερά στα κενά ενυδρεία των στοχασμών σου.
Αναζητώντας ένα ιδιαίτερο χρώμα από μαλλιά
γυναίκας για να στολίσεις το Χριστουγεννιάτικο
φεγγάρι
Πόδια λαξευτά να σφυροκοπούν το βρεγμένο λι-
θόστρωτο για να τα προσκυνήσεις
Στη στροφή του δρόμου σε καρτερεί κάθε βράδυ
ένα δέντρο με μιά γυναίκα
Πέρασε κι’ ο καιρός που ο χρόνος μπερδεύονταν
επικίνδυνα μέσα σου
Που δύσκολα μπορούσες να διακρίνεις τη μιά κα-
τατομή από την άλλη
’Ολες οι πληρωμές είναι ακριβές στο τέλος βγαί-
νουμε αποκαμωμένοι από τη μετατόπιση φαντα-
στικών αξιών
Και παίρνουμε το δρόμο που μας οδηγεί τουλά-
χιστο σ ' ένα δέντρο με μιά γυναίκα που καρτερούν
Κάθε βράδυ.
Κλείτος Κύρου
[ το ποίημα
του Κλείτου
Κύρου
« Το ενδέκατο ποίημα »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αξιός »,
Θεσσαλονίκη – Αθήνα,
Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1960, σ. 10. ]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.