Ορέστης Λάσκος, "Ύστερ' απ' τη μάχη" - 1933

 

Ορέστης Λάσκος

« Ύστερ’ απ’ τη μάχη »  

ποίημα, 1933

 

 

 

 

             « Ύστερ’ απ’ τη μάχη »

 

Απάνω μιά σελήνη ωχρή κι’ ακρωτηριασμένη,

βαδίζοντας τη βραδυνή πορεία της προς τα κάτου,

φωτίζει αχνά τη νειόσκαφτη πεδιάδα του Θανάτου,

που ανθίζουν πλήθος ως φριχτά λουλούδια οι πεθαμένοι!

 

Κι’ ο Σαλπιγκτής, κοιτάζοντας το σκότος να πληθαίνει,

από συνήθεια, ορθώνεται στο παραλήρημά του,

κι’ αρπάζοντας σπασμωδικά την κρύα τη σάλπιγγά του

το «Σιωπητήριο» το στερνό σημαίνει... και πεθαίνει!...

 

Και κάπου εκεί, δυό αντίπαλοι βαρειά τραυματισμένοι

νοιώθοντας μέσα τους γοργά η ζωή τους να σμικραίνει,

βογγώντας, μεσ’ απ’ τους νεκρούς συρόμενοι... κονταίνουν!

 

Κι’ ενώ απ’ τα χείλη καθενός— στη γλώσσα που μιλάει

κάποιο βαθύ και τραγικό «αδελφέ μου» ξεψυχάει,

κλαίγοντας, αγκαλιάζονται..., φιλιούνται και πεθαίνουν.

 

                                    Ορέστης Λάσκος.

 

 

[ το σονέττο

του Ορέστη Λάσκου

« Ύστερ’ απ’ τη μάχη »

δημοσιεύθηκε στο περ. 

« Λυτρωμός »,

Χρονιά Α’, αριθ. φύλλου 7, Δεκέμβρης 1933, σ. 182.] 

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "