Γιάννης Σκαρίμπας
«
Το βαλς χωρίς ντάμα »
ποίημα
δημοσίευση
1942 περ. « Ευβοϊκά Γράμματα »
«
Το βαλς χωρίς ντάμα »
Ωραία διασκεδάσαμε Κυρία στο σπίτι
(συνέχεια στης νύχτας τ’ αμίλητα
μάκρη)
με τούτη τη – λίγον τι – βαμμένη μου
μύτη
στην άκρη.
Εγώ μπρος στο φίνο σου αυτό χαμογέλιο
και συ μπρος σ’ ετούτο μου το άναυδο
φρύδι,
περίεργο παίξαμε – οι δυο μας – και τέλειο
παιγνίδι.
Στα μούτρα μου απόμεινε ύστερα χρώμα
βαθύ ροζ απ’ τα χείλη σου. Μά εμένα
Κυρία
σε κύτταξε ακίνητο το μπλάβο μου όμμα
και κρύα…
Ώ νάχα κι’ εγώ μέσ’ στο στήθος
καρφίτσα
(και όχι για να κρούω τις φούχτες,
μια σούστα)
άχ πώς θα στην έπιανα καρφίτσα
καρφίτσα
τη φούστα.
Και πώς, τα μαλλάκια σου μπούκλα τη
μπούκλα,
ωραία θα στάφτιαχνα – με κότσες και
τέλια –
σε στυλ Μπομπαδούρ να σ’ είχα μια
κούκλα
μου τέλεια.
Μά εγώ στης πνοής σου για να φτάσω το
μύρο
των ποδιών πατώ – στο κενό – τις
μυτίτσες
και άχ στην κλωστή μου πόσες στρέφω
τριγύρω
βολτίτσες.
Θεέ μου, θα κλάψω ! Στροφές – χωρίς
ντάμες –
με τέζα τα χέρια μου – με σφάζει μια
ζήλεια –
στον αέρα να φέρνω, και νάχω παλάμες
δυό ζύλια…
Γιάννης Σκαρίμπας
[ το ποίημα
του Γιάννη Σκαρίμπα
« Το βαλς χωρίς ντάμα »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ευβοϊκά Γράμματα »
(διευθυντής:
Ανδρέας Ιω. Ζώντος )
Χαλκίς,
Έτος Α’, αριθμός φύλλου 3, Ιούνιος
1942, σ. 5 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.