Περικλής Ελευθεριάδης - "Η ελπίς" - ποίημα, 1866 - δημοσίευση περ. "Εθνική Βιβλιοθήκη" (Εν Αθήναις)

 

Περικλής Ελευθεριάδης

« Η ελπίς »

ποίημα, 1866

δημοσίευση περ. « Εθνική Βιβλιοθήκη »

 

 

 

 

 

                      « Η ελπίς »

 

 

Άχ ! αλλοίμονον ! παρήλθον ως η δρόσος της πρωίας,

Αι τρισευτυχείς ημέραι της μικράς μου ηλικίας,

Ανεπιστρεπτί παρήλθον τα της ευτυχίας έτη,

Και προς λύσιν των δεινών μου έν, θαρρώ, μοί μένει έτι,

Ο βαθύς βυθός θαλάσσης, ή σταγών δηλητηρίου,

Ή απόκρημνός τις βράχος, ή λεπίς εγχειριδίου.

Πλην μοί λέγει είσαι νέος

Η ελπίς, και μ’ ατενίζει μετά βλέμματος γλυκέος.

 

Φεύ ! ως όνειρα παρήλθον οι της ευτυχίας χρόνοι,

Κι’ αντ’ αυτών με κατατρύχουν τώρα βάσανα και πόνοι.

Ως απλήν παρηγορίαν το της λύπης δάκρυ έχω

Και συχνά τας παρειάς μου με κρουνούς δακρύων βρέχω.

Από τα δεινά του βίου πλέον ών βεβαρυμένος

Εις τον κόσμον θεωρούμαι υπ’ εμού αυτού ως ξένος.

Πλην γλυκέως μειδιώσα

Η ελπίς με ατενίζει εις τας θλίψεις μου γελώσα.

 

Υπό της απελπισίας οδηγούμενος πολλάκις

Διηυθύνθην εις την άκραν της θαλάσσης, κι’ απειράκις

Προς τους βράχους της ασπαίρων ενητένισα ως μόνους

Ικανούς να δώσουν πέρας ’ς της καρδίας μου τους πόνους.

Βαρυνθείς την ύπαρξίν μου με απηλπισμένον βήμα

Προς τους βράχους επροχώρουν, και του βίου μου το νήμα

Δι’ αυτών να κόψω θέλων

Την ελπίδα εκεί είδον μειδιώσαν προς το μέλλον.

 

Αι καταδρομαί της τύχης αλλεπάλληλαι με τύπτουν,

Κ’ εις πικράν απελπισίαν σληρώς πάντοτε με ρίπτουν^.

Ώστε μέγιστον τον τάφον ευεργέτην μου νομίζω

Και ματαίως εις το μέλλον ο ανόητος ελπίζω.

Ιδού αυτοκτόνον χείρα μοί εδώρισεν η μοίρα^.

Η ελπίς παντού πλην ούσα την ελπίδος μεστήν χείρα

Να κρατήσω διατάττει,

Και χαρίεσσα το μέλλον ’ς τας αγκάλας της εκράτει.

 

Και το βάθος της θαλάσσης εάν θέλω να μετρήσω,

’Σ την ακτήν της καθημένην την ελπίδα θ’ απαντήσω,

Απ’ εκεί δ’ αμέσως φεύγων αναβαίνω εις τους βράχους^.

Προς αυτούς και η ελπίς μου ευθύς τρέχει μετά τάχους.

Ούτω δ’ υπό της ελπίδος κυνηγούμενος θα φθάσω

Το λευκόμαλλόν μου γήρας, ήτοι πλέον θα γηράσω.

Η ελπίς δε νέα πάλιν

Προς τον τάφον θα με φέρη εις την νέαν της αγκάλην.

 

 

 

Τη 10 Ιανουαρίου 1866

 

 

                                              Περικλής Γ. Ελευθεριάδης

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Περικλή Ελευθεριάδη

« Η ελπίς »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Εθνική Βιβλιοθήκη »

  ( διευθυντής: Αρ. Βάμπας )

Εν Αθήναις,

Έτος Α΄, φυλλάδιον 16ον,

Σάββατον, 22 Ιανουαρίου 1866, σ. 123 ]

 

 

                    ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )  

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "