Νικηφόρος Βρεττάκος - ποιητικό απόσπασμα από το Ορατόριο "Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη", 1981

 

Νικηφόρος Βρεττάκος

απόσπασμα από ορατόριο (Συνθετικό Ποίημα), 1981

« Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη »

 

 

 

 

 

 

 

                           Ο Γέροντας

 

Απαρχής του καιρού, νόμισμά σου το αίμα σου.

Απ’ τη μιά του ο Μιλτιάδης κι απ’ την άλλη ο Απόλλων^. απ’

τη μιά του ο Ακρίτας κι απ’ την άλλη ο Σταυρός.

Και μ’ αυτό εξαγόραζες, όργος προς όργος, κάθε τόσο το χώμα

που ήταν δικό σου.

Κ’ αιμοραγούσε η ψυχή σου για να έχεις το νόμισμα.

Μιά γραμμή από αίμα κάθε τόσο σημάδευε τα νέα σου σύνορα.

Κ’ η γραμμή μετατίθονταν.

Και ο χώρος σου εστένευε κάποτε τόσο, όσο που γίνονταν ένα

«αλωνάκι» που δεν χώραγε άλλο, εξόν απ’ τους δυό σας^. εσέ και

το Χάροντα.

Κ’ εξόν απ’ τη ρίζα σου, που έκρυβε μέσα της του είναι σου το ά-

παντο: τους αγέννητους ήρωες που περίμεναν πρόσκληση, το βελόνι

του ήλιου που κεντούσες το μάρμαρο, το χέρι που έπλαθε, το άλλο

που έγραφε.

Των θαλασσών σου αναστρέψανε τα νερά με μπομπάρδες και το

λίκνο ανατίναξαν της Αφροδίτης, σκορπίζοντας στο τρενάμενο τα

ζαφείρια του.

Και μιά μέρα βρεθήκανε ξεβρασμένα στην αμμουδιά, του Ποσει-

δώνα η τρίαινα και το κουπί του Οδυσσέα.

Κ’ οι βοσκοί σου τα περιμάζεψαν.

Τα ξετάσανε κ’ είπανε να συνεχίσουν το έργο^. κ’ έφτιαξαν τις

αγγλίτσες τους, να στεριώνουν στους εγκρεμούς ανεβαίνοντας τα

κατσάβραχα του «Παρνασσού που συννέφιαζε».

 

 

                                   Α΄ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 

Και τα σφυρίγματα των βοσκών σου, ήταν συνθήματα των προ-

γόνων στους απογόνους τους.

 

                                  Β΄ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 

Κ’ ίσως νά’κρυβαν μάλιστα και στίχους ολόκληρους απ’ αυτούς

που ο Αισχύλος επαράλειψεν απ’ τους Πέρσες του.

 

                                  Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

 

Τί να κρύβαν οι γέροντες στα φαντά τους ταγάρια σκαρφαλώ-

νοντας στα βουνά;

Ίσως μιάν αγκωνή κριθαρένιο ψωμί, να το κόψουν σε αντίδωρα,

γιατί πάνω στ’ απόκρημνα τα ζωσμένα από έλατα, λειτουργούσα-

νε εκκλησιές και πεινούσαν οι χοροστάτες τους.

Ή, μπορεί και το ίδιο το σώμα του Ιησού – στο ταγάρι το σώ-

μα, στην τσότρα το αίμα του – να τον σώσουν απ’ τον Ηρώδη

του.

Μπορεί και τον κεραυνό του Δία, εντολοδόχοι του.

 

                                  Ο ΧΟΡΟΣ

 

Ιππείς, αρματοδρόμοι και πεζοπόροι, Αλέξανδροι

κι άλλοι αφανείς βασιλιάδες ξυπόλυτοι,

ξωμάχοι, ψαράδες, με μόνο

ένα δισάκι καημού περασμένο

στον ώμο τους, κι άλλοι, φωστήρες

επώνυμοι και φωστήρες ανώνυμοι

της Τρισηλίου Θεότητος, δεν πάψαν ποτέ

να πηγαίνουν και νά’ρχονται. Διγενήδες

στα διάσελα, στις προσβάσεις Άϊ-Γιώργηδες,

ανεβαίναν, κατέβαιναν^. αλλάζαν

φρουρές κοντάρια και άλογα…

 

                                 Α΄ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 

Και φιλεύαν ο ένας τον άλλο τους, ψωμί και αλάτι, βγαλμένο

απ΄τις αλυκές που σχημάτιζε ο λαός με το δάκρυ του.

 

                                 Β΄ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 

Και τα δισκοπότηρα που μεταλαβαίναν, αντί κρασί είχαν μέσα

τους πόνο του Έθνους.

 

                                               Ο ΚΟΣΜΟΣ

 

Διακεκριμένη των πληγών, αλληλούϊα !

 

 

 

                                           Νικηφόρος Βρεττάκος  

 

 

 

 

[ το ποιητικό απόσπασμα

του Νικηφόρου Βρεττάκου

από το Ορατόριο (Συνθετικό Ποίημα )  (Σκηνικό Ποίημα)

« Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη »,

Τρία φύλλα, Αθήνα, 1981 ]

 

 

                    ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

1981: Νικηφόρος Βρεττάκος, «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη» (Συνθετικό Ποίημα με θεατρική μορφή, παρουσία χορού: ο Κόσμος), εκδ. Τρία Φύλλα, Αθήνα, (σ. 44).

Τα πρόσωπα στο συνθετικό ποίημα (ορατόριο) του Νικηφόρου Βρεττάκου:

/ - Ο Γέροντος,

/ - οι Τρεις Αναγνώστες,    

/ ο Α’ Αναγνώστης,    

/ ο Β’ Αναγνώστης,

/ - ο Κόσμος,

/ - ο Αγγελιαφόρος,

/ - ο Χορός

/ επίλογος: ο Ποιητής.  

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "