Νικόλαος Ματαράγκας - "Άσμα αιχμαλώτου" - ποίημα, 1865 - δημοσίευση περ. "Εθνική Βιβλιοθήκη" (Εν Αθήναις)

 

Νικόλαος Ματαράγκας

« Άσμα αιχμαλώτου »

ποίημα, 1865

δημοσίευση περ. « Εθνική Βιβλιοθήκη»

 

 

 

 

 

                 « Άσμα αιχμαλώτου »

 

 

Πουλιά που ταξιδεύετε

εις τον πλατύν αιθέρα,

Και πνέετε ελεύθερα

ελεύθερον αέρα,

 

Περάστ’ απ’ της πατρίδος μου

τ’ αγαπημένα μέρη,

Όπου τ’ αηδόνι κελαδεί,

κ’ η φύσις όλη χαίρει^.

 

Όπου νυφιάτικη στολή

είναι η γη ’ντυμένη,

Σαν νύμφη που τον εραστή

Ν’ αγκαλιαστή προσμένει.

 

Σταθήτ’ εκεί που πλάτανος

απλόνει τα κλαδιά του,  

Και χύνει κρύσταλλα νερά

μια βρύσι από κάτου.

 

Εκεί αν την γλυκόφθαλμη

ψυχή μου απαντήστε,

Πουλάκι χαιρετήστε την

και πάλι χαιρετήστε.

 

Είν’ εύμορφη σαν άγγελος

Χαμόγελο ωραίο

Στο πρόσωπό της χύνεται

το τρυφερό το νέο.

 

Εις τα πλευρά της παίζουνε

με τη λεπτή την αύρα,

Τα καλοκτενισμένα της

μακριά μαλλιά και μαύρα.  

 

Πέστε της πως στα σίδερα

ο εραστής της λυόνει,

Αλλ’ όσο ’κείνος φθείρεται

η φλόγα ανδρειόνει

 

Που έχει μες τα στήθια του^.

το χώμα αν ακόμα

Δεν έφαγε το έρημο

και δύστυχό του σώμα,

 

Ακόμα αν τα μάτια του

νερό ολίγο έχουν,

Συ τα κρατείς εις την ζωή,

και δι’ εσέ αντέχουν.

 

                                       Νικόλαος Ματαράγκας

 

 

 

 

της δημοσίευσης του ποιήματος

ακολουθεί σχόλιο του περιοδικού:

 

« Ευχαρίστως δημοσιεύομεν το αφελές τούτο ποιημάτιον του κ. Ν. Ματαράγκα, όπερ δείκνυσιν ότι επιφοιτά πως αυτώ η γλυκεία του αδελφού μούσα^. αναμιμνήσκει δ’ ημίν το παθητικώτατον δημώδες άσμα^.

 

 

Μαύρα μου χελιδόνια κι’ άσπρα μου πουλιά

Εσείς ’ψηλά που πάτε κατά τον τόπον μου, 

Για χαμηλώσατε^. γραφή μιά να σας δώσω

Για την καλή μου και τη μάνα μου.

Μηλιά ’χω στην αυλή μου και ς την πόρτα μου^.

Στα φύλλα της καθήστε και τραγουδήσετε,

Και πέτε της καλής μου, της δόλιας μάνας μου,

Πως μένα μ’ επαντρέψαν εις την ξενητειά,

Και μούδωκαν γυναίκα μάγισσας παιδί.

Μαγεύει τα καράβια και δεν πλέουνε…

  

   Το οποίον τραγωδεί μακράν της πατρίδος του μαγευθείς, ως λέγει, ναύτης τις ίσως, παρατηρών τα πτηνά αιθέρια βαίνοντα, και τα οίκαδε μετά πόθου αναμιμνησκόμενος.

 

 

 

[ το ποίημα

του Νικολάου Ματαράγκα

« Άσμα αιχμαλώτου »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Εθνική Βιβλιοθήκη »

  (διευθυντής: Αρ. Βάμπας )

Εν Αθήναις,

Έτος Α΄, φυλλάδιον 5ον,

Σάββατον, 6 Νοεμβρίου 1865, σ. 36 ]

 

 

( το πρωτότυπο σε πολυτονικό.

Η ορθογραφία, πλην τονισμού, επακριβώς ως το πρωτότυπο )

 

[ για το δημώδες άσμα «Η μάγισσα» δες, μεταξύ άλλων, σε προηγηθείσα ανάρτηση του εν λόγω ιστολογίου ]

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "