Τάκης Διακέας - "Το τελευταίο βαλς" - ποίημα, 1920 - δημοσίευση περ. "Καλλιτεχνία" (Αθήναι)

 

Τάκης Διακέας

« Το τελευταίο βαλς »

ποίημα, 1920

δημοσίευση περ. « Καλλιτεχνία »

 

 

 

 

 

 

                      « Το τελευταίο βαλς » 

 

 

Της αποκρηάς την υστερνή βραδυά

θυμάμαι^.  δεν την ξέχασα ως τα τώρα,

παιδιάστικη ήταν τρέλλα, μά βαρυά,

σαν μιά καμπάνα, με ξυπνάει κάθε ώρα.

 

Στο βαλς το τρίτο ανταμωμένοι,

διπλές τις μάσκες είχαμε κι’ οι δυό,

τη μιά στο πρόσωπο δεμένη

τη δεύτερη στο νου και στο μυαλό,

 

μην τύχη και κανείς ταράξει

ζηλόφθονα το μυστικό,

που είχαμε τόσα χρόνια θάψει,

μες των καρδιών μας το βυθό.

 

Το βαλς τελείωνε τότε… Θυμάσαι ;

και σαν να ξέραμε κι’ οι δυό,

πως ήτανε στερνό και πρώτο,

τ’ άϋλο αντάμωμα αυτό,

 

μου είπες – μερσί !... κι’ αφηρημένη

άφησες τη ματιά σου στη δική μου

τον πόθο σου έδειχνα εγώ

και συ την – Ειμαρμένη…

που τυραννούσε τη ζωή μου.

 

 

  1918

 

 

                                            Τάκης Διακέας

 

 

 

[ το ποίημα

του Τάκη Διακέα

« Το τελευταίο βαλς »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Καλλιτεχνία »

   ( διευθυντής: Αιμίλιος Στελίχων )

Αθήναι,

Τεύχος 2, Οκτώβριος 1920, σ. 39.  ]

 

 

                   ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "