Γουσταύος Λαφφών - "Η Ορφανή ήτοι Η έκθετος κόρη" - ποίημα, 1868 - δημοσίευση περ. "Πανδώρα" (Αθήναι)

 

Γουσταύος Λαφφών

« Η ορφανή  ήτοι  η έκθετος κόρη »

ποίημα, 1868

δημοσίευση περ. « Πανδώρα »

 

 

 

 

                     Η ΟΡΦΑΝΗ

                             ήτοι

                Η ΕΚΘΕΤΟΣ ΚΟΡΗ

 

 

 

Πριν με τα ρόδα της αυγής χρυσοστεφούν τα νέφη

Προς το βουνόν περίλυπος το βήμα διευθύνω^.

Η φύσις όλη μειδιά, δρόσος τα πάντα τρέφει,

Μόνη εγώ η δυστυχής τα δάκρυά μου πίνω.

 

Στον ύπνον μου, αν κάποτε βαρύς με καταβάλη,

Πλάναι ονείρων γλυκερών ποτέ δεν πτερυγίζουν^.

Η τεθλιμμένη μου ψυχή, τ’ ανωφελή μου κάλλη

Της ευτυχίας ούτ’ αυτό το φάσμα δεν γνωρίζουν.

 

Επί πλατάνου υψηλού είδον πιστήν τρυγόνα

Τα νεογνά της τρέφουσαν να χαίρη και να πάλλη,

Κ’ εδάκρυσα^. εγώ ποτέ φίλην μητρός εικόνα

Δεν είδον ούτ’ μ’ έθαλψε μητρός ποτέ αγκάλη.

 

Ενώ των ομηλίκων μου το ερωτύλον σμήνος

Της μαγικής νεότητος τα άνθη γλυκοδρέπει,

Η ορφανή απόθητος, λησμονημένος κρίνος

Φιλίας καν ή έρωτος μειδίαμα δεν βλέπει.

 

Και αν τινός η θέα μου την προσοχήν ελκύση

Κ’ αυτός ζητήση, συμφορά ! να μάθη τ’ όνομά μου,

Εμβρόντητον το στόμα μου πριν έτι απαντήση,

Ευθύς δακρύων γέμουσι θερμών τα όμματά μου.

 

Πολλάκις εις χειμερινής νυκτός την καταιγίδα

Ενώ την στέγην του πτωχού ανθρακιά θερμαίνει,

Εις ετοιμόρροπον ναόν, υπό σαθράν αψίδα

Προσφεύγω^. άλλο άσυλον στην ορφανήν δεν μένει.

 

Έσο, Θεέ, ευλογητός, συ όστις προστατεύεις

Όσους ο κόσμος ο σκληρός πτωχούς εγκαταλείπει,

Παρηγορίαν και χαράν συ όστις δαψιλεύεις

Εις όσους τήκει άσβεστος την ύπαρξίν των λύπη !

 

Αυτό, Θεέ, το τέμενος το κατερημωμένον

Η θεσπεσία σου εικών το κατοικεί ακόμα^.

Πλάσμα εδώ ουδείς τολμά να μ’ ονομάση ξένον,

Ουδ’ επ’ εμού ανόσιον να προσηλώση όμμα.

 

Ενταύθα, μ’ είπον, μήτερ μου, ότι κρυφά ελθούσα

Αρτιγενή μ’ εξέθεσες στον οίκτον των ανθρώπων^.

Πριν φύγης θα εθρήνησες το τέκνον σου φιλούσα,

Πλήν μάτην των δακρύων σου αναζητώ τον τόπον.

 

Αν ήσαι έτι κάτοικος, μήτερ, αυτού του κόσμου

Ελθέ εδώ το τέκνον σου σε περιμένει κλαίον^.

Πώποτε μίσος κατά σου δεν έβρασεν εντός μου,

Κι’ αν ως εγώ εθρήνησες δεν είσαι πταίστις πλέον.

 

 

 

  Εν Κύπρω την 2 Οκτωβρίου 1868

 

 

                                            Γουσταύος Λαφφών

 

 

  (  Κατά μίμησιν του Γάλλου ποιητού ΣΟΥΜΕΤ. )

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Γουσταύου Λαφφών

« Η Ορφανή ήτοι Η έκθετος κόρη »

δημοσιεύθηκε στο περ.
« Πανδώρα »

 Εν Αθήναις,

Τόμος ΙΘ’, φυλλάδιον 447, 4 Νοεμβρίου 1868, σ. 304 ]

 

 

 

                       ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

  

  

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "