Άγγελος Δόξας - "Τα Γυμνά" (Σε μιά γυναίκα νέα) - ποιήματα I, VIII, IX, XI - 1920 - δημοσίευση περ. "Ελληνική Επιθεώρησις"

 

Άγγελος Δόξας

« Τα Γυμνά Ι-ΧΙΙ » (Σε μιά γυναίκα νέα)  

ποιήματα Ι, VIII, IX, IX:  1920

δημοσίευση περ. « Ελληνική Επιθεώρησις »

ποιητική συλλογή « Τα Γυμνά »

 

 

 

 

Σε μιά γυναίκα νέα

 

 

                                Ι

 

 

Ένα βράδυ, η ωραία γυναίκα, επερνούσες
Με τα νειάτα σου γερά και ζηλεμμένα ^.
Δεν κυττούσες, κι’ όμως όλους προκαλούσες
Στης ζωής το πανηγύρι.—Παινεμμένα
Στο θαμπό του καφενείου το φώς αστράψαν
Τα δυό μάτια σου καθώς επροχωρούσες,
Και μου εφάνη ’ς το κενό πως κάτι εγράψαν.
Κι’ όταν χάθηκες ’ς τον ίσκιο, και θαρρούσες
Πως κανείς δέ θα εκυττούσε απ’ την πλατεία,
Γύρω εκύτταξες, και μέ’δες που ερχόμουν,
Τραβηγμένος  ’ς τή χλωμή σου γοητεία.
Κάτι σού’πα... κάπου εκάτσαμε... θυμόμουν
Κάπου αλλού να σ’είχα δή... τότε επενθούσες
Καί ’ς τα μαύρα ήσουν ντυμένη... τέλος έτσι
Γνωριστήκαμε ένα βράδυ που επερνούσες.

 

 

 

 

 

 

                                 VIII

 

 

Τί να σε κάνω, αλλοίμονο, κι’ αν σ’ αγαπώ ;
Κι’ αν μ’ αγαπάς ’ς το ύστερο, τί να σου ειπώ ;
Αφού μου λες πως γλέντησαν ’πά ’ς το κορμί σου
Δέκα και είκοσι άνθρωποι την ηδονή σου
Πριν σε γνωρίσω, (κύτταξε με τραγανά
Η ζήλεια μου ασυλλόγιστα και ταπεινά).
Γιατί εκείνοι οι άνθρωποι να γεννηθούνε ;
Γιατί να ζούνε ;
Γιατί πειό μπρος δεν τύχαινε να γνωριστούμε ;
Ν’ αγαπηθούμε ;

 

 

 

                                     IX

 

 

Την ώρα αυτή που ο πόθος μας τη σάρκα μας ενώνει,
Νοιώθω βαθειά τους πάνσοφους και σοβαρούς κυρίους
—Πού η τέχνη ή η επιστήμη τους ’ςτη μάσκα τους σκλαβώνει—
Κι’ απ’ τον γελοίο μου εαυτό ακόμα πειό γελοίους.
Γιατί ενώ κι’ εγώ κι’ αυτοί, κι’ οι ανθρώποι και τα ζώα,
’Σ ίδιο της Φύσης άξονα σφιχτά είμαστε δεμένοι,
Στέκουν τα ζώα υπέρτερα, γιατί τολμούν αθώα
Κι’ ειλικρινά κι’ αφόβιστα ς’ ότι τα συντυχαίνει ^.
Μά οι ανθρώποι κλέφτικα, δειλά, υποτάσσουνται με τρόμο,
Με θέλησι και μ’ άρνησι,  ’ς της Δημιουργίας τον Νόμο.

 

 

                                                  

 

                                        XI

 

 

Μάταια ζητάς τ’ απόλυτο καλή μου φιλενάδα.
Μ’άρεσες σύ και σ’ άρεσα κ’ ευχάριστα περνάμε,
Και τη χαρά ψαρεύοντας το σήμερα νικάμε.
Μ’ αύριο ’ςτην ευτυχία μας άλλων θα’ρθή η αράδα,
Άλλον θα βρή το γούστο σου, κι’ εγώ θα βρω μιάν άλλη,
Κι’ απλά, όπως γνωριστήκαμε, θα χωριστούμε πάλι.

 

 

 

                                              Άγγελος Δόξας

 

 

 

[ τα ποιήματα

του Άγγελου Δόξα

Ι, VIII, IX, IX

από την ομάδα 12 ποιημάτων του με κοινή θεματική ενότητα τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις

«Τα Γυμνά (I-XII)» (Σε μιά γυναίκα νέα)

δημοσιεύθηκαν στο περ.

« Ελληνική Επιθεώρησις »

  ( διευθύντρια: Ευγενία Ζωγράφου )

  ( διευθυντής της Συντάξεως: Άγγελος Δόξας )  

Αθήναι,

 Έτος ΙΔ΄, τεύχος 157, Νοέμβριος 1920, σ. 4-5 ]

 

 

[ Τα ποιήματα προέρχονται

από την ποιητική συλλογή

του Άγγελου Δόξα

« Τα Γυμνά », Αθήνα, (σ. 32), [δρχ. 2]. 1920 ] 

                         ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "