Φώτος Γιοφύλλης - "Λαρισινό" - ποίημα, 1923 - ποιητική συλλογή "Ανησυχίες" - αναδημοσίευση (1935) περ. "Θεσσαλικά Γράμματα"

 

Φώτος Γιοφύλλης

« Λαρισινό »

ποίημα

ποιητική συλλογή (1923) « Ανησυχίες »

αναδημοσίευση (1935) περ. « Θεσσαλικά Γράμματα »

 

 

 

 

 

                 « Λαρισινό »

 

 

Κανένας δέ μου τώπε, δεν το ξέρω
γιατί ήρτα και τί θέλω... Οι βραδινές
όμως ώρες σαν πέφτουνε, προσφέρω
στη Σανσάρα θυμίαμα κι’ ευωδιές.

Ήρτα στων λουλουδιών και γώ το θέρο
να σας βρώ χαρωπές, γλυκές κι’ αγνές ;
Ήρτα για να ξεχάσω τα όσα ξέρω
ή για να σας γνωρίσω, Λαρσινές ;

Ήρτα σαν τα λελέκια, που αρμενίζουν
με τα μεγάλα μαύρα τους φτερά ;
Και κείνα αλαίμαργα τα αιθέρια σκίζουν...

Κόβοντας τη σιωπή κι’ όλο χαρά,
κροταλίζουμε ανώφελα τις μύτες
και σερνόμαστε απ’ άγνωστους μαγνήτες…

 

(Από τις «’Ανησυχίες» )

 

 

                                                 ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Φώτου Γιοφύλλη
« Λαρισινό »

( από την ποιητική του συλλογή

« Ανησυχίες », 1923)

αναδημοσιεύθηκε στο περ.
« Θεσσαλικά Γράμματα »

[ στήλη: Παληοί Στίχοι ]

  ( διεύθυνση: Συντακτική Επιτροπή )

  ( διαχειριστής: Αθανάσιος Παπαϊωάννου )
 ( Όμιλος Διανοουμένων & Φιλοτέχνων Λαρίσης )

Λάρισα,

Έτος Α’, τεύχος 1, 1 Ιανουαρίου 1935, σ. 17 ]

 

 

[ η εγγραφή εδώ από την δημοσίευση στο περιοδικό ]

 

 

                          ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1923: Φώτος Γιοφύλλης, «Ανησυχίες», Αθήνα, (σ. 76), (συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων)

   Στην ουσία πρόκειται για επανέκδοση της πρώτης του συλλογής (1913: Αρχοντικά) συμπληρωμένης από τις έως τότε επόμενες ποιητικές συλλογές του.

  Η έκδοση του βιβλίου με πρόλογο του Κωστή Παλαμά.

 

 – Ο Κ. Στεργιόπουλος δίνει τις «Ανησυχίες» ως ξεχωριστή ποιητική συλλογή και όχι ως συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων. Ως συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Φώτου Γιοφύλλη δίνει το: «Αρχοντικά και άλλα ποιήματα» (1923).

 

/ - Επιλεγέντα αποσπάσματα από βιβλιοκριτική στο περ. «Νέα Τέχνη»:

 

{ «ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ» ποιήματα Φώτου Γιοφύλλη. Αθήνα 1923. (Εκδοτικός οίκος «Πολιτισμός»).

Είναι ο καρπός μιάς δεκαπενταετούς ποιητικής εξελίξεως οι «Ανησυχίες» με τη συμβολική ζωγραφιά του εξωφύλλου, — είναι ο Ιξίων αυτός βέβαια, ανάμεσα σε σπίθες, σε φλόγες, σε φίδια φωτιάς, πατώντας τον οδοντωτό του τον τροχό.

Ο κ. Γιοφύλλης … δίνει το σύνθημα^. ξενόφερτες, ξενοπρόφερτες, κωμικές στην αρχή (λέξεις), φέρνει όμως όλες αυτές τις λέξεις μέσα στα ποιήματά του, σαν ανυπόταχτα, αναμαλλιάρικα κορίτσια του δρόμου φερμένα με τη βία μέσα σε κύκλο καλοβαλμένης αρχοντιάς, απλόχωρης στα κινήματά της, συνηθισμένης στους τρόπους της.

Υπάρχει κάτι το πολύ προσωπικό στην ποιητικήν αυτή εργασία. Η τολμηρή αυτή αφέλεια, ένα λεπτότατο χιούμορ, μια πρωτοφανέρωτη σάτυρα, (το «Παραλήρημα της Πείνας», κλπ.) που διακριτικά και τεχνικά ελαττώνει τη σοβαρότητα και την επισημότητα του βιβλίου αυτού, ως βιβλίου επαναστατικού, ως σαλπίσματος προς νέες ποιητικές κατευθύνσεις.

Η ανανέωσις των συμβόλων είναι τόσο επιτυχημένη! Η μηχανή, που βουίζει γεμάτη σούστες, κουμπιά, ρόδες, κορδόνια· η σφεντόνα που σφυρίζει μέσα στην αιωνιότητα· το χρήμα — τα τάλληρα στρωμένα γύρω στη βρύση, εκεί που βλέπαμε άλλοτε φθινοπωρινά φύλλα, — η λίρα «που κυβερνά και δένει τη ζωή και τη μοίρα μας».

Στην «Τρικυμιστή» είναι γνήσια η αποτύπωση του καινούργιου ιδανικού της καλλονής, που κορμί και φόρεμα, ωμμορφιά και μόδα, φύση και τέχνη, συναπαρτίζουν ένα ομοούσιο σύνολο.

Στην «Αγωνία του Σταρέμπορα» πόσο τεχνικά ζωγραφισμένη πάλι η δισυπόστατη φύσις της σημερινής μας σκέψης, που, κουρέλι, την τραβούν δεξιά και αριστερά η δίψα του κέρδους κ’ η δίψα της ωμμορφιάς, το εφήμερο και το αιώνιο, το ρυπαρό και τα άχραντο.

Η «πλήξη της κοκκότας» έχει στον βαρύθυμο και κομμένο τόνο της κάτι από την πνοή μεγάλων ποιητών που άγγιξαν το ίδιο θέμα. }

 - πηγή: περ. «Νέα Τέχνη», Αθήναι, Έτος Α’, τεύχος 4, Απρίλιος 1924, στήλη: Κριτικά Σημειώματα, (σ. 58-59).  

 

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "