Ρίτα Μπούμη
«
Όρθρος στο Αιγαίο »
ποίημα,
1935
δημοσίευση
περ. « Θεσσαλικά
Γράμματα »
« ΟΡΘΡΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ »
Όταν ο ήλιος
ο αυγινός
ερωτικός χαϊδεύει
τα καστανά μαλλιά της στέγης
και τ’ανάβει
με μακρύτατα χέρια
που μόλις έσβυσαν τ’αστέρια,
στη φτωχή
τη συνοικία
τί ησυχία!
μέσ’ τα κάτασπρα
σπιτάκια
ένα
φιλντισένιο
χέρι
μόλις έσβυσε τη
λάμπα
και κέντα
και υφαίνει ή
ράβει.
Είναι το χέρι που στριφώνει
είτε υφαίνει στο στημόνι
τ’όνειρο το ξεφτυσμένο,
το σχισμένο
απ’
την κοφτερήν αυγή
και την ανάγκη.
Είναι το χέρι,
που είτε πλέκει είτε
μπαλώνει
με κοκκάλινο βελόνι
μένει αφίλητο, παρθένο
στο σπιτάκι
το κλεισμένο...
Σ’ένα γλάρο απά
στο σκρίνιο,
που έχει σκοτώσει
σε ταξείδι ο παπούς
και βαλσαμώσει
και τα γύψινα τα φρούττα,
που δεν έχουν ωριμάσει
στ’αλαβάστρινο το τάσι
τόσο χρόνια, εκστατική
σώπασε κι’ η Σιωπή !
Μέσα
απ’ το
σαθρό συρτάρι
βγαίνει μόνη
η βαρειά η μυρωδιά
από πολύ ώριμο
κυδώνι...
Στο βενετσάνο
μαστραπά
κι αυτόν σπασμένον,
το κρυσταλλένιο το
νερό
με την αθώα του λάμψη
σαν
παγερώτατη άρνηση,
σαν
φώς από φεγγίτη,
διώχνει απ’
το σπίτι
τα υπόλοιπα
αυτής της νύχτας του
Οκτωβρίου,
πού’χουν κουρνιάσει
στις γωνιές
τις σκοτεινές...
Ανάμεσα στον ουρανό
και στα παραθυράκια
των
μυκονιάτικων σπιτιών
σταυρώνει η
άμιλλα η τρελλή
του πρωτοξύπνητου στρουθιού
που το Αιγαίο
γλυκοφιλεί.
Τα φύλλα
όσα δεν
πέθαναν
και τα κρατούν τα δέντρα,
έχουν το σχήμα
των καρδιών,
κυτάχτε !
καρδιών που τις ετρύπησαν
τα βέλη ως
μίσχοι,
τόσο όμοια, τόσο
ίδια,
είτε στις ταπεινές τις γλάστρες της
αυλής,
είτε και στις
περήφανες φιλύρες της λεωφόρου.
ΡΙΤΑ Ν. ΜΠΟΥΜΗ
[ Το ποίημα
της Ρίτας Ν. Μπούμη
« Όρθρος στο Αιγαίο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Θεσσαλικά Γράμματα »
( διεύθυνση: Συντακτική Επιτροπή )
( διαχειριστής: Αθανάσιος Παπαϊωάννου )
( Όμιλος Διανοουμένων & Φιλοτέχνων Λαρίσης
)
Λάρισα,
Έτος Α’, τεύχος 1, 1
Ιανουαρίου 1935, σ. 15 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.