Νικόλαος Ματαράγκας
«
Φεύγεις »
ποίημα,
1866
δημοσίευση
περ. « Εθνική
Βιβλιοθήκη »
«
Φεύγεις »
Ως
όνειρον ηδονικόν
Επί
της γης σε είδον,
Και
φεύγεις φεύγεις συ ζωή
Των
τόσων μου ελπίδων.
Φεύγεις
και φεύγει μετά σου
Η
τέρψις της ψυχής μου,
Το
όνειρον του μέλλοντος
Το
έαρ της ζωής μου.
Φεύγεις
κ’ οι χρόνοι φεύγουσιν
Οι
άλλοτε ωραίοι,
Οι
χρόνοι μου οι ποθητοί,
Οι
θάλλοντες, οι νέοι.
Φεύγεις
και μόν’ ανάμνησις
Γλυκεία
θα με φθείρη.
Φεύγεις
κ’ ο πόνος της ψυχής
’Σ
τον τάφον θα με σύρη.
Μήπως
εγώ αιώνια
Να
πάσχω ηγεννήθην ;
Αφού
και σέ άστρον γλυκύ
Ο
τάλας εστερήθην ;
Μάτην
παρήγορον ζητά
’Σ
τον πόνον μου την λήθην.
Μάτην
να πω πως εις γλυκύν
Ύπνον
απεκοιμήθην.
Ας
ήμην αύρα της νυκτός
Πλησίον
σου να πνέω,
Όταν
γελάς να μειδιώ,
Όταν
πονής να κλαίω.
Την
θάλλουσαν καρδίαν σου
Με
άσματα να θέλγω,
Αν
μ’ αγαπάς να σ’ ερωτώ.
Πως
σ’ αγαπώ να λέγω.
Μακράν
σου φεύ ! ο βίος μου
Είν’
άδης είν’ οδύναι,
Πλην
έαρ και Παράδεισος
Όταν
συ είσαι είναι.
Μη
φύγης πριν μ’ έν φίλημα
Τα
χείλη μου δροσίσης,
Πριν
δύο δάκρυα θερμά,
Έρωτος
κόρη χύσης.
Πριν
μ’ ορκισθής πως και μακράν
Θα
μ’ ενθυμήσαι πάλιν,
Πως
δεν θα πέσης εις θνητού
Άλλου
ποτέ αγκάλην.
Αν
όμως άλλος ευτυχής
Σ’
τα ξένα σ’ απολαύση
Ας
έλθη μετά σου σκληρά
Σ’
τον τάφον μου να κλαύση.
Νικόλαος Ματαράγκας
[ το ποίημα
του Νικόλαου Ματαράγκα
« Φεύγεις »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Εθνική
Βιβλιοθήκη »
( διευθυντής: Αρ. Βάμπας )
Εν Αθήναις,
Έτος Α΄, φυλλάδιον 21ον,
Σάββατον, 26 Φεβρουαρίου 1866, σ. 163-164 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό
)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.