Κώστας Βάρναλης - "Καλός Πολίτης" - ποίημα - δημοσίευση 1927 - περ. "Λογοτεχνική Επιθεώρηση" (Αθήνα)

 

Κώστας Βάρναλης

« Καλός πολίτης »

ποίημα

δημοσίευση 1927, περ. « Λογοτεχνική Επιθεώρηση »

 

 

 

 

 

 

 

          « ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ »

 

Αφού ναι η ώρα να πεθάνω,
έλα κοντά μου Μπάρμπα-Θάνο.
Δόσε μου πρώτα ένα ποτήρι,
γεμάτο κ' είναι το στερνό,
άνοιξε και το παραθύρι
να μπει το φως το βραδινό.

Και μην αρχέψεις φασαρία
και μου τρομάξεις το παιδί
και την καϋμένη τη Μαρία,
που φως ποτές δεν έχει δεί:
του πλυσταριού την κλειούν οι τοίχοι
να ξενοπλένει και να βήχει.

Για να πλερώσεις τους παπάδες
μπακίρια και καρέγλες πούλα,
κάνε το γάϊδαρο παράδες
κι' απέ τη χήρα—πώς, πονώ !—
βάν τη σε τίμιο σπίτι δούλα,
δός και τον Πίπη για ορφανό !

Κι' άμα θα φτάσω με πολλά
μεγάλα σάλτα μακρουλά
στον ουρανό τον πλιόν απάνω,
θα κάνω τούμπες εκατό
στων Ουρανών το δυνατό,
το Βασιλιά και το Σουλτάνο.

Ω ! τί λουλούδια στις βραγές
και τί πουλιά μπουκλάτα !
Εγώ μαι ο Νίκος απ’ τα Σπάτα
— το παρατσούκλι μου Τζογές—
πού’χα συμπέθερο το Ρίζο,
πού’χα το γάιδαρο τον γκρίζο.

Πήγαινα πάσα Κεριακή
και πάσα μέρα σκόλη
στην εκκλησιά για προσευκή
και με το σούρουπο όλοι
σμίγαμε πάνου στο πατάρι
να τσούξουμε το γιοματάρι.

Κάποτε τράβηξα το λάζο
(το συλλογιέμαι και στενάζω)
να μαχαιρώσω το Τζανή,
τον άντρα της Κωνσταντινιάς,
μά σκόνταψα σ’ ένα σκαμνί
κ' έτσι δεν έγινα φονιάς.

Για να της πάρω τον αέρα,
από θυμό μαζί και γούστο
έδειρα τη Μαριώ μιά μέρα,
γιατ’ έφκιασε καινούργιο μπούστο.
Την έδειρα φορές πολλές,
για να φοβάται, καθώς λες.

Έπραξα κ’ έργατα καλά^.
Μιά νύχτα βρήκα ένα βερέμη
μές το κατώγι μου να τρέμει
να κλαίει και να παρακαλά.
Είταν φονιάς ! Ευτύς στο Τμήμα
για να μην έχω εγώ το κρίμα !

Κάποτες ήρθε μες τα λούσα,
τις πούδρες και τις μυρωδιές,
στη γειτονιά μιά κωλοσούσα
(τί ντόρος όλες τις βραδιές !)
πριν μας χαλάσ' η Αφροδίτη
φωτιά της έβανα στο σπίτι.

Στον πόλεμο τον τελευταίο
σαν μ' είχαν πάρει στρατιώτη,
σκότωσα κάμποσοι αιχμαλώτοι.
Κι' όταν κανείς—εγώ δέ φταίω—
μίλαγ' ενάντια του πολέμου
τον πήγαινα μουσκέτο, Θέ μου !

Κι' αν αρρωστούσα κι' αν πεινούσα
πλούσιο κι' αφέντη προσκυνούσα,
το θέλημά σου σεβαστό !
Και τώρα πιά πό’χω πεθάνει
άνοιχ’ τήν πόρτα— δέ βαστώ ! —
του Παραδείσου, που μου κάνει !

 

                             Κώστας Βάρναλης

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Κώστα Βάρναλη

« Καλός πολίτης »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Λογοτεχνική Επιθεώρηση »

Αθήνα,

αριθμός 2, Μάρτης 1927, σ. 22 ]

 

 

               ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "