Στέλιος Σεφεριάδης
«
Το φως μου »
ποίημα
δημοσίευση
« Εθνικόν
Ημερολόγιον (Σκόκου) του έτους 1910 »
« Το φως
μου »
Και ’ς το γιγάντειο
το βουνό,
που η νύχτα το μαυρίζει,
καταμεσής, ολόμικρο φωτάκι λαμπυρίζει.
Τράβα ’ς το
φως το
δρόμο σου,
χαμένε μου διαβάτη,
και
θα μεριάσουν
τα θεριά,
θα τραβηχτούνε οι
βάτοι.
Εκεί, ’ς
της έρημης ’κκλησιάς το
μαύρο εικονοστάσι
ποιός, αναμμένη, απάντεχη λαμπάδα έχει ξεχάσει
;
Παρθένα, που
το τάμμα
σου τώχεις ανάψει μόνη,
ας
φέγγη ’ς
την καρδούλα σου
κι ας
σου την βαλσαμώνη.
Μά εσένα,
τάχατες σαν τί
θες να σου φέξη, ώ
νειότη !
να νανουρίσης
τ' όνειρο, να
δείξης τον προδότη,
να ψάλης
κάποια ιδανικά και
κάποια απορριχμένα
;
Κ' είπε η ψυχή μου :
— αλλοίμονο
και τρισαλλοί 'ς εμένα —
— η
λάμψι τ
’ αστροπελεκιού, πώχει γοργό
το μάτι
και ρίχνει
φως ’ς
τη φυλακή και
φόβο 'ς
το παλάτι.
[ Σμύρνη ]
Στέλιος
Σεφεριάδης
[ το ποίημα
του Στέλιου Σεφεριάδη
« Το φως μου »
δημοσιεύθηκε
στην ετήσια περιοδική έκδοση
« Εθνικόν Ημερολόγιον του έτους 1910 »
( διευθυντής-εκδότης: Κωνσταντίνος Φ. Σκόκος )
Έτος
ΚΕ΄, Εν Αθήναις, 1910, σ. 103 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.