Αντώνιος Αντωνιάδης - "Κρητηϊς" - Έπος - υποβολή σε Βουτσιναίο διαγωνισμό (1867) - έκδοση 1899 - απόσπασμα από τη Ραψωδία Α'

 

Αντώνιος Αντωνιάδης

« Κρητηϊς »

Έπος

Υποβολή σε Βουτσιναίο διαγωνισμό (1867)

( απόσπασμα από τη Ραψωδία Α’ )

Έκδοση 1899, Εν Χανίοις          

 

 

 

 

                                « ΚΡΗΤΗΪΣ »

 

 

Ραψωδία Α’

 

( απόσπασμα)

 

 

Ψάλλω ηρώων ανδρών τα παθήματα, οίτινες όρη

πύργον κρατούν δυνατόν κατά πάσης εφόδου τυράννων.

Έχουσι όπλ’ αργυρά αντ’ επίπλων των χαύνων ανθρώπων,

έχουσι δε μουσικήν την ηχώ των μακρών τουφεκίων^.

κλίνην αυτών τα βουνά, προσκεφάλαια βράχους και πέτρας^.

κι’ όταν λευκαίν’ η χιών των ορέων τα ύψη, χιτώνα

φέρουσι τρίχας πυκνάς εις ευρύ κ’ ηλιόκαυστον στήθος.

Πάθη θα ψάλω καρδίας μεγάλης, σκληρώς πλανηθείσης.

 

….

 

 

 

 

 

 

Ήσαν δε τότ’ εις Λάκκους πολλοί και περίφημοι άνδρες.

Πλην υπέρ πάντας αυτούς άστρον έλαμπε φέγγον το θέρος

νέος Λακκιώτης, τους πόδας ταχύς και ωραίος το σώμα.

Ήτο λιγνός κ’ υψηλός, ως κυπάρισσος, ήτις επ’ όχθης

κείται χειμάρρου και παίζει προς ήρεμον αύραν πελάγους.

Είχε το δέρμα λεπτόν και λευκόν ως ιάσμη, και βλέμμα

έρριπτε ως νέα δορκάς ιλαρόν και γλυκύτητος πλήρες^.

κ’ είδε την γην να στολίζη τριάκοντα ανοίξεις η χλόη.

Δράκον εκάλουν αυτόν οι γενναίοι των Λάκκων ορείται.

 

Όλος ανδρεία και πίστις ομού ογδοήκοντ΄ οπλίτας

είχεν ετοίμους εις πυρ και μαχαίρας μ’ αυτόν να ορμήσουν. –

Στάχυν τοιούτον λοιπόν υπερέχοντα, κέντρον ευκόλως

τώνομ’ αυτού προς μεγάλας παρέχοντα στάσεις, οι Φράγκοι

θέλουν να κόψουν, απάτης υφαίνοντες δίκτυ με τέχνην.  

  

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[ Από τον πρόλογο του ποιητή

 « Προς τον αναγιγνώσκοντα.

  Μελετών δε την από της αλώσεως του Βυζαντίου ιστορίαν του πολυπαθούς ημών έθνους, τα ήθη, τα άσματα και τας παραδόσεις, έβαλα κατά νουν να διαγράψω εικόνα μεγάλην δουλεύοντος μεν, αλλ’ αδιαλείπτως προς την ελευθερίαν τείνοντος Ελληνικού λαού.

  Την πρόθεσίν μου δε ταύτην άριστα κατανοήσασα η επί του Βουτσιναίου αγώνος Επιτροπή (1867) ανεκήρυξε την «Κρητηϊδα» ποίημα εθνικόν, και τοιαύτην εξήνεγκε την περί αυτής καθόλου κρίσιν:

  « Τον ατυχή λοιπόν έρωτα του Δράκου προς την Βικτωρίαν υποθέμενος υπόθεσιν του ποιήματος αυτού ο ποιητής της «Κρητηϊδος», δεν περιωρίσθη εις τούτο εις το να περιγράψη την γέννησιν, αύξησιν, και αποτυχίαν αυτού, αλλ’ άμα επεβάλετο να εξεικονίση και τα παθήματα των Κρητών υπό την δεσποτείαν των Ενετών διατελούντων, επεβάλετο να εξεικονίση καθ’ όλου τον βίον των νεωτέρων Ελλήνων και ιδία των Κρητών.

  Την γενναίαν ταύτην επιβολήν εδήλωσε και δια της επιγραφής του ποιήματος επιγράψας αυτό «Κρητηϊδα». Προς τούτο λοιπόν ορθώς ποιών εξελέξατο είδος του ποιήματος αυτού το αρχαίον επικόν.»

   

 

 

[ Αντώνιος Ιω. Αντωνιάδης, «Επιτομή της Κρητηϊδος»,

εκ του τυπογραφείου «Η Πρόοδος», Εν Χανίοις, 1899 ]

 

 

                  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

πηγή εγγραφής: Ανέμη

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "