Αλέξανδρος Κατακουζηνός - "Εις έρημον μεγαλοπρεπές οικοδόμημα" - ποίημα, 1844 - ποιητική συλλογή "Ελεγεία"

 

Αλέξανδρος Κατακουζηνός
« Εις έρημον μεγαλοπρεπές οικοδόμημα »

ποίημα, 1884

ποιητική συλλογή « Ελεγεία »

 

 

 

 

            « Εις έρημον μεγαλοπρεπές οικοδόμημα »

 

 

Κήπος και δάσος πυκνόν και άνθη τα πέριξ κοσμούσι.

Στύλοι μαρμάρου λευκοί στηρίζουσιν εύδμητον στέγην.

Όμως νεκρών σιωπή τον έρημον δόμον κατέχει,

Και θρηνωδούσης γλαυκός οι γόοι ακούονται μόνον.

 

Άλαλος μένεις εικών λαμπρού, ευτυχούς παρελθόντος,

Οίκος, εν ώ χαρμονή και άνεσις πρώην κατώκει.

Ζώντος φωνή δεν ηχεί εις τους χρυσωμένους σου θόλους.

Προ των θυρών σου λωτός, και βρύον καλύπτει τους τοίχους.

 

Πού η ευώπις γυνή, πού είν’ οι γενναίοι δεσπόται,

Οίτινες έζων εδώ, εν πλούτω αφθόνω τρυφώντες ;

Πάντες νεκροί. Μόνον συ, συ μόνον υπάρχεις εισέτι

Μάρτυς ματαίας ζωής και βίου θνητού και προσκαίρου.

 

 

 

 

                                           Αλέξανδρος Κατακουζηνός

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Αλέξανδρου Κατακουζηνού
« Εις έρημον μεγαλοπρεπές οικοδόμημα »

από την ποιητική του συλλογή
« Ελεγεία », εκ του τυπογραφείου της Αθηναϊδος, Εν Αθήναις, 1844 ]

 

 

                  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό)

 

 

πηγή εγγραφής: Ανέμη

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "