Μενέλαος Λουντέμης
«
Καθυστερημένη επισκέπτρια »
ποίημα,
1944
δημοσίευση
περ. « Νέον
Πνεύμα »
«
Καθυστερημένη επισκέπτρια »
Ωραία
που ήταν η περαστική
από
το κοιμητήρι μου κυρία !
Είχε
μια θελκτική δειλή απειρία
στο
πένθος της, μια θλίψη ελκυσική.
Τόσος
καιρός, κι’ όμως το νοιώθω ακόμη
’πά
στη σβυσμένη μνήμη να κυλά…
Το
βλέμμα της να πλέει σε υγρό λιλά
στα
κρέπια η κόμη.
Κάτω
απ’ το πράο βλέμμα της κι’ αβρό
ήμουν
σεπτό ένα σκήνωμα κι’ ωραίο,
σαν
τον ξεκρεμασμένο Ναζωραίο –
απ’
το σταυρό.
Στα
μάτια της της θλίψης το κρασί
σαν
σιωπηλό εκυλούσε μοιρολόϊ
κι’
έβρεχε μ’ ένα δάκρυ θαλασί –
την
ταπεινή μου χλόη.
Πώς
άργησε, πώς άργησε να’ρθεί
μ’
αυτό το βήμα το μελωδικό της !
Τώρα
που η νύχτα μ’ έκανε δικό της
δεν
ωφελεί αν θα κλάψει ή θα δαρθεί.
Την
πρόσμενα πριν απ’ το μακελάρη,
πριν
η ψυχή μου σκύψει η στιβαρή,
πριν
κάνω αυτό το χώμα το βαρύ,
μαξιλάρι.
Βραδυάζει…
Ξεψυχούν αργά τα κρίνα,
κάτω
απ’ τον ουρανό το λουλακί…
Μου
τραγουδάει μια νότα μαλακή –
μια
καρδερίνα…
Μενέλαος Λουντέμης
[ το ποίημα
του Μενέλαου Λουντέμη
« Καθυστερημένη επισκέπτρια »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νέον
Πνεύμα »
(διευθυντές: Διονύσης Βογόπουλος, Νίκος
Σταθάκης )
Αθήναι,
Έτος Α’, περίοδος Β’,
αριθμός φύλλου 1-2,
Ιανουάριος-Φεβρουάριος, 1944, σ. 6]
(
το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.