Γιάννης Ξεπουλιάς
« Δεξίλεως
»
ποίημα, 1955
δημοσίευση περ. « Τα Φοιτητικά
Γράμματα της Θεσσαλονίκης »
« Δεξίλεως
»
Φρουμάζει
τ’ άτι άκρατο κι'
ασκώνει την οπλή του,
Μ’ αυτός τραβά το
χαλινό, που την ορμή τού
πνίγει
Και
μέσ’ στο πλήθος
του οχτρού το βλέμμα
ξετυλίγει
Και ξαπολάει
τ’ ακόντι του στ’ αστήθι ενός
οπλίτου.
Έσκισε ο
άσπλαχνος χαλκός τη σάρκα και η ψυχή
του,
Απ’ την πλατειά
λαβωματιά γοργοχυμάει να φύγη.
Πριν φτερακίση χώνεται στο
μάτι και
τα’ ανοίγει
και
το στηλώνει στη
θωριά του
έφιππου λογχίτου.
Παιδιά σιδεροθέμελα, απ’
την Αθήνα ο ένας.
Τ’ άλου η
φύτρα ριζωτή εκεί
στη Λακωνία.
Αψιά παιδιά μιανής φυλής, παιδιά
της ίδιας
γέννας !
Μιανής φυλής που
στάθηκε στους γυιούς
της Ερινύα !
Τί
μυριοπλουμοσκάλιχτα ο
μαρμαράς κι’ αν
τά’χη ;
Κλαίω τη
φυλή που δέρνει την προγονική αμάχη.
Γιάννης Ξεπουλιάς
[ το ποίημα
του Γιάννη Ξεπουλιά
« Δεξίλεως
»
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Τα Φοιτητικά Γράμματα της Θεσσαλονίκης »
Θεσσαλονίκη,
Τεύχος 4,
Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1955, σ. 122 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.