Κώστας Ουράνης
« Δειλινό
φθινοπώρου »
ποίημα (γραφή: 1914)
δημοσίευση (1920) περ. « Καλλιτεχνία
»
«
Δειλινό φθινοπώρου »
Στης κάμαράς μου το θαμπό παράθυρο
ακουμπώντας
κυττάω ρεμβός να στάζη αργά στο
δρόμο η βροχή…
Είν’ ένα δείλι Κυριακής. Μακρυά
βαρούν καμπάνες.
και μία θλίψη αναίτια μου σφίγγει
την ψυχή.
Πέφτει η βροχή μονότονα μές’ στο
τεφρό το δείλι
πάνου από σπίτια σκοτεινά, κλειστά,
και ξεπλυμένα,
πάνου σ’ εξώστες έρημους, σε
γλάστρες με λουλούδια
που καταρέουν με τη βροχή,
βρεγμένα, μαραμένα…
Κάποιες σιλουέττες γυναικών περνάν κάτου
στο δρόμο
σηκώνοντας τις φούστες τους,
χτυπώντας τα τακούνια,
ένα ζευγάρι στάθηκε από μιά τέντα
κάτου
και κυνηγούνται δυό μικρά ξυπόλητα
χαμίνια.
Αντίκρυ ανασηκώθηκε κάποια λευκή
κουρτίνα
και μιας γυναίκας το ξανθό εφάνηκε
κεφάλι,
κύτταξ’ εμένα μιά στιγμή, τον
ουρανό, το δρόμο
και η κουρτίνα η λευκή ξανάπεσε και
πάλι.
Κάπου, σε κάποια πάροδο, ένα
οργανέτο παίζει
ένα σκοπό χαρούμενο, τρελλό μεσ’ τη
βροχή.
κι’ ακούω ρεμβός τον εύθυμον σκοπόν
οπού δεν παύει
– ενώ μιά θλίψη αναίτια μου σφίγγει
την ψυχή…
1914
Κώστας Ουράνης
[ το
ποίημα
του Κώστα Ουράνη
« Δειλινό
φθινοπώρου »
(γραφή:
1914)
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Καλλιτεχνία »
( διευθυντής: Αιμίλιος Στελίχων )
Αθήναι,
Τεύχος
2, Οκτώβριος 1920, σ. 33 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.