Άντης Περνάρης
«
Συναδέρφωμα »
ποίημα,
1960
« ΣΥΝΑΔΕΡΦΩΜΑ »
Πλήθυνε στα μαλλιά
μου η σκόνη.
άλογα βατευτάρικα φρουμάζουν οι
αναμνήσεις
με
τη χαρά
του λυτρωμού
στον πόνο του
απατημένου.
Το θέλγητρο του
νιόσπαρτου αγρού
ανάκατο με
την ορμή του
θερισμού
χουμάει ν’
αρπάξει τόνειρο
στα
βρόχια της αγάπης.
Θλιβά τάπομεσήμερα
σμίγουν τα
καυτερά μεσημέρια,
το
πεθαμένο χτές αδερφώνεται με
το φλογερό
σήμερα
για
να φτιάξουνε
το αύριο
για
μας και
για τους
άλλους.
Άνοιξη δεν είναι χώρια απ’
το χειμώνα.
φυλλορροή είν’
ανόγητη δίχως κόμπιασμα
σε
νέο χυμών πανηγύρι.
Η πραγματικότητα, πόθος
ελπίδα κι όνειρο.
Τ’όνειρο, του πράγματος
ανταύγεια αϋλωμένη.
Με το
τώρα η ψυχή
δεμένη,
σαν και στο παρελθόν
δοσμένη,
με
υπομονή κάτι θα
περιμένη.
Το
κόκκινο που
εφέτο βρύαξε
στο
σταρόμεστο κάμπο
θ’ανεμίση και
τον άλλο χρόνο
τις παντιέρες της παπαρούνας
αδερφωμένες με
τον κίτρινο θρήνο της μαργαρίτας.
Άντης Περνάρης
[ το
ποίημα
του Άντη Περνάρη
« Συναδέρφωμα »
δημοσιεύθηκε
στην ετήσια περιοδική έκδοση
« Φιλολογική
Κύπρος »
Λευκωσία,
( Ε.Π.Ο.Κ.: Ελληνικός Πνευματικός Όμιλος
Κύπρου)
1960, σ. 53 ]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
[ Ο Άντης Περνάρης (1903-1980) ]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.