Νίκος Παππάς - "Ελληνική Άνοιξη" - ποίημα, (γραφή 1936) (δημοσίευση 1939) - περιοδικό "Μακεδονικές Ημέρες" (Θεσσαλονίκη)

 

Νίκος Παππάς

« Ελληνική Άνοιξη »

ποίημα, 1936 (γραφή)  

δημοσίευση (1939)  περ. « Μακεδονικές Ημέρες »

 

 

 

 

                 « Ελληνική Άνοιξη »

 

Τα δωδεκάωρα κατεβήκαν απ τους θρόνους του φωτός^.
Οι υδρίες των δροσοσταλίδων στους μεγάλους όρθρους,
ραίνουν τους οδοιπόρους πού’ρχονται γεμάτοι απα Μαϊους.
Οι δρόμοι πλάταιναν σα σχέδια αποδημίας
κι όλα τα οράματα λευκά, μας κατευθύνουν
προς τη στιγμή που σέβονται οι αιώνες.
Φως, φως, μέγα φως !
Οι θάλασσες τους ουρανούς, στα πέρατα αγκαλιάζουν
οι οροσειρές σαν όρθιες Ιλιάδες
τα χελιδόνια ετήσιοι ποιητές μικρών φτερών
κι ο εξαίσιος κολασμένος των αγρών, ο έρωτας !
Γλυκά σύμβολα της Ελλάδας.  Γαλανοί χαιρετισμοί,
σημαίες από τα πιο διάσημα άνθη
ντυμένα τα πελώρια χρώματα των χιμαιρών.
Στον κάμπο οι φωτεινές αποθεώσεις, των μεσημεριών
τους κουρασμένους που ελαφρά στον ήσκιο αποκοιμίζουν
μέσα στα λίκνα των εαρινών αγρών,
τους ξύπνησαν σαν απαλές παλάμες τα κορίτσια
κι οι ακράτητοι μαέστροι των αηδόνων.
Οι αύρες φούσκωσαν των πόθων τα πανιά,
για το απραγματοποίητο ταξίδι μές στις ώρες
με παιδικά φορέματα ντυμένο.
Λάμψεις γεμάτα και όργια ήλιων τα σιτηρά
μαλακά πέλαγα πράσινων θυσάνων
μεγαλωμένα απ' τους ιδρώτες των γεωργών,
κόκκινα στίγματα οι μεγάλες παπαρούνες
στην τρικυμία των πρωινών κελαϊδισμών
ευλογημένα όλα από την εποπτεία
του πελαργού, που σήκωσε ψηλά

το μέγα πέταγμά του.
Οι αμπελικές, στρόγγυλες υποσχέσεις της οπώρας
με τα τσαμπιά πλανήτες κρεμασμένους
τον ήλιο θρυμματίζουν μες στα φύλλα της συκιάς
σε ηρωϊκές παλάμες.
Ώ, τ’αγροτικά κορίτσια, ρυάκια αγνότητας,
σα να φύγαν από τ’αγάλματα των Αθηναίων
λαός των φιλενάδων και των ρεμβασμών
ποτίζουν σαν τα ποίμνιά των τους διψασμούς
στα δειλινά που φλέγονται τόσα χαμένα νιάτα !
Οι πολιτείες κλωβοί
θηρία υποταχτικά οι άνθρωποι που τις υποφέρουν
μέσα στα φωτεινά σύμπαντα της ανοίξεως,
με την αλητική στρωμνή κάτω απ’ τους ουρανούς
και τα φεγγάρια χτήματα των αϋπνισμένων,
οι απέραντοι κήποι το κάθε ρόδο των μεγάλωσαν
το κάθε ρόδο, σαν μιά οικουμένη ...
Όλα τα ποιήματα τα λέει η περιστέρα
λησμονημένη απ' τον αρσενικό
στην εαρινή κατάσπρη μοναξιά της.
Λίγες σταγόνες όμβριας ξεγνοιασιάς
δάκρυα των ουρανών που ξέχασαν να κλάψουν
γέμισαν απ’ αρώματα και ξαφνιασμένους φθόγγους
τα χώματα και τα πολύχρωμα νερά.
Ελληνική Άνοιξη. Λαμπρότατη ευωχία στοιχείων,
προκαλούν οι ζέφυροι τη φλόγα του αρχαίου Πάνα
τους ουρανούς χαμήλωσαν οι θερμοί ήλιοι
μέσα στη δροσερή φυγή τρεχούμενων νερών
που κίνησαν υδάτινο κι αγύριστο τραγούδι.
Των ουρανών οι εξώστες αιωνιότητα κυανή
κρεμάσαν τη μικρή ζωή μας εδώ κάτω
σαν τρυφερό μαρτύριο παρακλήσεων,
του Ολύμπου η κορυφή απέθανε ποιήτρια
όλα σαν καταρράχτες των ματιών
σαν Ευαγγέλια αγαλλιάσεως,
έτσι που όλα τα οράματα κυλάν σαν τα ποτάμια
ωραίοι κι οι ρεμβασμοί μας, κοπάδια με βοσκούς,
ωραίοι και οι μαύροι θάνατοι του φθινοπώρου,
που θα μας βρουν μέσα στην τόσην άνοιξη
σα μελανά σημεία μικρά, μικρά, μικρά.

 

1936

 

                                            ΝΙΚΟΣ Δ. ΠΑΠΠΑΣ

 

 

 

[ το ποίημα

του Νίκου Δ. Παππά

  « Ελληνική Άνοιξη »

δημοσιεύθηκε στο περ.

  « Μακεδονικές Ημέρες »

  ( διευθυντής: Πέτρος Σ. Σπανδωνίδης )

Θεσσαλονίκη,

Έτος 7ο, τεύχος 2, Μάρτιος-Απρίλιος 1939, σ. 33-34 ]

 

             ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

Ηλεκτρονική δνση του αντίστοιχου τόμου

του περιοδικού: «Μακεδονικές Ημέρες»

 

Τεύχος 2 (Μάρτιος-Απρίλιος 1939) (1.960Mb)

                 poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "