Απόστολος Μαγγανάρης
«
Η Λύσις »
ποίημα,
1932
« Η ΛΥΣΙΣ
»
Μιά μαύρη αυλαία έπεσε μπρός μου
και μού
’κρυψε το φώς
του κόσμου.
κι ό,τι κι αν γίνη εκεί από πίσω
δέ θα
μπορώ πιά ν’ αντικρύσω.
Δέ θα
μπορώ πιά μήτε νά ’βρω
ποιό
φαίνεται άσπρο και
ποιό μαύρο,
ποιά λύπη παραστρατημένη
τα
βήματά μου περιμένει.
Δέ θα
μπορώ μήτε για
λίγο
από την πλάνη μου να
φύγω,
θά ’μαι
σα μιά
βαρκούλα μόνη
στη
θάλασσα δίχως τιμόνι.
Και
θα μου δένουνται
οι ελπίδες
με
σιδερένιες αλυσίδες,
ώσπου γοργά
θα καταλήξη
να
με τυλίξη
η μαύρη πλήξη.
Μά τότε, ώ
τότε πιά δέ θά ’χω
να
λέω πως μ’
άφηκαν μονάχο,
η Λύσις
είναι μία και
ξέρει
να
πάη ολόϊσια το
χέρι.
Αθήνα
ΑΠ. Ν. ΜΑΓΓΑΝΑΡΗΣ
[ το
ποίημα
του Απόστολου Μαγγανάρη
« Η Λύσις
»
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Μακεδονικές
Ημέρες »
Θεσσαλονίκη,
Έτος
Α’, τεύχος 3, Μάϊος 1932, σ. 98-99 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
[ ας
σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο ποίημα
προέρχεται, όπως αναγράφεται,
από
την ποιητική ενότητα
«Ο άλλος δρόμος».
Η
συγκεκριμένη ποιητική συλλογή
του Απόστολου
Μαγγανάρη
«Ο άλλος
δρόμος» εκδόθηκε στην Αθήνα στα 1943. ]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.