Νίκος Βαραλής
« Οι
καλπάζοντες »
ποίημα, 1997
ποιητική συλλογή « Του κανενός το λίγο »
« Οι
καλπάζοντες »
Επανέρχονται κάποτε.
Με το λύχνο σελήνης, ανεμόδαρτοι
τα κουρασμένα χέρια τους σέρνουν στο
ρήγμα της καρδιάς
νοτίζουν τρυφηλότητα με κεντημένα «άχ»
από χρυσού ψηφίδες κι επιστρέφουν
στο μετά αόρατοι για να θωπεύσουν.
Ακούς τ’ άλογά τους νύχτα να
καλπάζουν
σε ήχο πλάγιο με νηπαβού πλατάνων
να πέσει από τον ύπνο ο πρώτος του
Κενταύρου
μαζεύοντας μία μία τις ώρες.
Κι άλλοτε πάλι με κάνιστρο
πηγαίνουν στο σχολείο
των παλιών να ανατείλουνε φρέσκο
με φώτα πάνω στα πρόσωπα από αυγό
και σκόνη.
Αφήνονται μές στην πηγή στο ύστατο
του αέρα
στη λάμψη που διαρκεί όσο ηχούν
καμπάνες
κι έξω εμπόλεμος ουρλιάζει ο
καιρός.
Στα χέρια τους ανεβαίνουν
καντηλάκια
κι αυτοί με το κοντό παντελονάκι
μές στο θαύμα
στο χώμα ανακατεύουν ουρανό.
Από το βράδυ τους
νεράκι κι αίμα καθαρό
κι αυτός που δίψασε,
ας έρθει…
Νίκος Βαραλής
[ το
ποίημα
του Νίκου Βαραλή
« Οι καλπάζοντες
»
από την
ποιητική του συλλογή
« Του κανενός το
λίγο »,
η οποία
εμπεριέχεται στην ομαδική έκδοση, επτά ποιητών,
με
τίτλο «Επτάγραφον», Δήμητρα, Αθήνα, 1997
]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.