Γεωργία
Δεληγιάννη-Αναστασιάδη
«
Αράζουνε καράβια »
ποίημα,
1979
ποιητική
συλλογή (Ποιητική Σύνθεση)
« Διά πυρός και σιδήρου »
«
Αράζουνε καράβια »
Αράζουνε
καράβια
καράβια
μακρινά
στης
Κύπρος τ’ ακρογιάλι.
Πέρσικα,
αιγυπτιακά δεν είναι
μήτε
σαρακηνά
Εραλδικά
εμβλήματα
σαλεύουν
στον ιστό τους
και
φέρνουν νέους νόμους
από
τους Άγιους Τόπους.
Φουσάτα
σουσανάτα
βγαίνουνε
την αυγή.
σταυρό
έχουνε στο στήθος
σταυρό
και στο σπαθί
στον
πλούσιο τόπο πέφτει
κούρσεμα
κι αρπαγή…
Λαέ
μου λεύτερε της Κύπρος
σηκώνεις
βασιλιάδες νάνους.
«Στέκει
στεκόντα» το λιοντάρι
και
κλείνει σου το συναξάρι
κλείνει
το στόμα του δασκάλου
κλείνει
την πόρτα του σκολειού
ο
σκλάβος ξύπνιος όντας είναι
σκλάβος
δεν είναι κανενού.
Χτύπα,
Κανάκη, τους τυράννους !
ΓΕΩΡΓΙΑ
ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
[ το ποίημα
της Γεωργίας Δεληγιάννη-Αναστασιάδη
« Αράζουνε καράβια »
από την ποιητική της συλλογή
(Ποιητική Σύνθεση)
« Διά πυρός και σιδήρου », Διογένης, Αθήνα, 1979 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.