Σάκης Καπίρης
«
Κατοχή »
ποίημα,
1968
ποιητική
συλλογή « Όλα για την Ελλάδα »
« ΚΑΤΟΧΗ
»
Μαύρος,
σκληρός της κατοχής ο νόμος
κι
οι πόρτες της ζωής όλες κλειστές.
Το
φως της μέρας έχασεν ο δρόμος
μπροστά
μας γκρίζα σπίτια, οι φυλακές.
Ούτ’
ένα λουλούδι δεν ανθίζει
επάνω
στων ανθρώπων την καρδιά.
Βαρειά
η μπότα γύρω βηματίζει
με
φόβο οι μάνες βλέπουν τα παιδιά.
Κλαίνε
τα κορφοβούνια κι οι κοιλάδες
κλαίνε
τ’ άσπρα σπιτάκια στα χωριά,
μας
δένουν της σκλαβιάς μαύροι χαλκάδες
και
γολγοθάς μας η ανηφοριά.
Τα
κλείνουν τα παιδιά μας στο Χαϊδάρι
τα
νειάτα μας μαραίνονται εκεί,
τον
πόνο έχει η σκέψι μαξιλάρι
πιό
μαύρη απ’ την Δευτέρα η Κυριακή.
Το
σκοπευτήριο θάνατο μυρίζει
μά
ορθώνεται ξανά η παληκαριά,
κι
απ’ το δικό της αίμα ξανανθίζει
του
Σολωμού το «χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά».
Σάκης Καπίρης
[ το ποίημα
του Σάκη Καπίρη
« Κατοχή »
από την ποιητική του συλλογή
« Όλα για την
Ελλάδα », Ηγήτωρ, Αθήνα, 1968
]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.