Κώστας Βάκας
«
Λιμάνι »
πεζό
ποίημα, 1963
ποιητική
συλλογή « Οι Πύλες της Οδύνης »
« ΛΙΜΑΝΙ »
Είναι το γνώριμό μου ξενοδοχείο, με
τα κίτρινα παράθυρα και την ξύλινη στέγη. Γύρω του φτωχομάγαζα, πουλάνε έτοιμα
φαγητά στους εργάτες. Πάνω από τις στέγες, οι τροχαλίες και τα γρανάζια, με τον
τρομακτικό θόρυβο. Το μουγκανητό των γερανών και των βαγονέτων με το κάρβουνο,
που πηγαινοέρχονται, πάνω στις σιδερένιες ράγιες, ενώνεται με τις βλαστήμιες
και τις φωνές των επιβατών. Το πούσι περονιάζει τα νυσταγμένα φανάρια του
γκαζιού, τα κτίρια, την άσφαλτο και τις ψυχές. Το υπερωκειάνειον «Ευτυχία»,
αναχώρησε τα μεσάνυχτα και κύλησαν τα δάκρυα και το κατράμι, στις ραϊσμένες
αποβάθρες.
Από
τότε οι λαθρέμποροι και τ’ άδεια πλοία μαραζώνουν. Η γυναίκα στην ασβεστωμένη
καμάρη του λαϊκού ξενοδοχείου, επιτέλους, συμφιλιώθηκε με το δηλητήριο, ο
πρεζάκιας που βογγάει στο λαϊκό ουρητήριο, περιμένει την καινούργια ημέρα, για
να δοξάση την σοφία του Κυρίου !
Θεέ, τράβα τα κορδόνια, παραμέρισε τα γκρίζα παραπέτα, κάνε τις μαριονέτες
να γελάσουν, να κλάψουν, να κάνουν τους πιός κωμικούς μορφασμούς, τις πιό
παραξικάρδιες γκριμάτσες. Μεταμόρφωσέ τους σε νέγρους, σε τσιγγάνους, σε
παλιάτσους, κάντους σκύλους, πιθήκους, φίδια αφρικανικά, τέλος όπως θα ήθελε το
κέφι σου, δεόμεθά σου, εμείς, τα παιδιά σου, τα δημιουργήματά σου !
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΚΑΣ
[ το
πεζό ποίημα
( ο ειδολογικός χαρακτηρισμός είναι του ιδίου )
του Κώστα Βάκα
« Λιμάνι »
από
το βιβλίο του
« Οι Πύλες της Οδύνης »
(Πεζά ποιήματα),
Αθήναι,
1963 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.