Παύλος Γνευτός
«
Όνειρο »
ποίημα,
1932
« ΟΝΕΙΡΟ »
Εκολυμπούσα. Ήμουν με
δυό, στον ύπνο μου, ανεράδες.
Κ’ έλεα:
πώς μέσα στο
νερό δεν σβήνουνε οι
λαμπάδες ;
Κ’ είδα οι
λαμπάδες π’ άναβαν κατόπι σ’ άλλη θέσι.
Άνθη απ’ εδώ κι άνθη απ’ εκεί κ’ εγώ
νεκρός στη
μέση.
Κ’
ήρταν του
Απρίλη οι ομορφιές,
κ’ ήρταν του Μάη οι
κόρες
Κ’
επάνω μου άνθη ερρίχναν.
Και τα
τριαντάφυλλα, ανοιχτά ρωλόγια, που
μου δείχναν
Της νειότης μου της ώρες.
Κ’
έκλαψα, κ’ έκλαψα νεκρή τη
νειότη μου την πρώτη.
Μά εξύπνησα
κ’ εστέναξα .... όνειρο ήσουνα νειότη !
Αλεξάνδρεια
Π. ΓΝΕΥΤΟΣ
[ το ποίημα
του Παύλου Γνευτού
« Όνειρο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Μακεδονικές
Ημέρες »
Θεσσαλονίκη,
Έτος Α’, τεύχος 4, Ιούνιος 1932, σ. 152 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.