Ρένος Μαργαρίτης
«
Στο χειμώνα »
ποίημα,
1924
δημοσίευση
περ. « Αθηνά
»
« ΣΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ »
Όταν
σκορπίζη η άνοιξη τα ώμορφά της δώρα
και
όταν το χινόπωρο γυμνώνει τα κλαδιά
πάντα,
γέρο-Χειμώνα μου, προσμένω αυτή την ώρα
που
έρχεσαι περήφανος μ’ ολόλευκα μαλλιά
Να
κουκλωθώ στο πάπλωμα κι’ απ’ έξω να χιονίζη
και
αστραπές φανταχτερές να σχίζουν τον αγέρα
και
η Μαμά απ’ τον τρόμο της συχνά να ξεφωνίζη
βοήθα
Παναγίτσα μου, Παρθένα και Μητέρα !
Και
έξω απ’ τα παράθυρα τα δένδρα χιονισμένα
στο
φως μέσα της αστραπής νεράϊδες να φαντάζουν
που
κυνηγούνε δράκοντες με στόματα αφρισμένα
κι’
απ’ τη πολλή τη μάνιτα βροντούνε και φωνάζουν
Νοιώθω
να ζωντανεύονται τα τόσα παραμύθια
που
έβγαν’ η γιαγιάκα μου απ’ το σοφό κεφάλι
γελιέμαι
και για μια στιγμή θαρρώ πως στην αλήθεια
κακός
κανένας δράκοντας πελώριος θα προβάλη.
Μά
ύστερα θα στοχαστώ πως όλα είναι ψέμμα
γελώ
για τη βλακεία μου με παιδιακίσια χάρη
κι’
αφίνομαι χαρούμενος με μάτια κουρασμένα
στην
απαλή του αγκαλιά ο ύπνος να με πάρη.
ΡΕΝΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
[ το ποίημα
του Ρένου Μαργαρίτη
« Στο χειμώνα »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αθηνά
»
(δνταί: Γιώργος Α.
Ανδρουλιδάκης, Μιχάλης Ε. Πρεβελάκης)
Ρέθυμνον,
Έτος Α’, αριθμός 3, 15
Ιανουαρίου 1924, σ. 8 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Ηλεκτρονική δνση του
αντίστοιχου τεύχους
του περ. «Αθηνά»:
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.