Μίλτος Κουντουράς
«
Τραγωδία
»
ποίημα,
1916
δημοσίευση
περ. « Φύλλα
»
« Τραγωδία
»
Με γέννησε η
κακούργα η μάνα μου
και πέταξέ με να
χαθώ στους δρόμους...
Στα δεκαφτά μου όμορφα
χρόνια εγώ η κουτή,
η αθώα, γυρνώντας έρμη,
ξεσκισμένη,
τη συναντώ τη σκύλα
και ρωτώ, γιατί
με γέννησε να ζω
δυστυχισμένη.
Κι’ αυτή η
αστόχαστη μου λέει σιγά στ’ αυτί:
—«Ρώταε το μεσημέρι,
κόρη, να σου ειπή,
μιά μέρα που πνιχτό
έβραζε το κάμα,
ρώταε τη νύχτα,
κόρη, την αδιάντροπη,
να μάθης ποιό είταν
το μεγάλο θάμα.
«Ρώταε την ώρα του οργισμένου
μεθυσιού
που σταματάει του
λογισμού τη στράτα,
κι αν θες το τέλος
του παλιού παραμυθιού
Ρώτησε τ’αχαλίνωτά
σου νιάτα.»
Και ρώτησα το
μεσημέρι να μου ειπή,
μιά μέρα που πνιχτό
έβραζε το κάμα,
και ρώτησα τη νύχτα
την αδιάντροπη
να μάθω ποιό είταν το
μεγάλο θάμα.
Και τη στιγμή του
φρενιασμένου μεθυσιού
που δίχως χαλινάρι το
κορμί περπάτα,
το μαύρο τέλος του
παλιού παραμυθιού
μου τόμαθαν τ’αφράτα
μου τα νιάτα . . .
Μίλτος
Κουντουράς
[ το ποίημα
του Μίλτου Κουντουρά
« Τραγωδία »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Φύλλα
»
( διευθυντής: Θ. Έξαρχος )
Αθήναι, αριθ. 3, Μάϊος 1916, σ. 115 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.