Δημοσθένης Κόκκινος - "Συνομιλίες - 1" - ποίημα, 1972 - ποιητική συλλογή "Η Γη και το Νερό"

 

Δημοσθένης Κόκκινος

« Συνομιλίες – 1 »

ποίημα, 1972

ποιητική συλλογή « Η Γη και το Νερό »

 

 

 

 

                « συνομιλίες – 1 »

 

Είναι δύσκολο να τρίψω την αρμύρα

που ξεράθηκε πάνω στα λιγοστά μου μαλλιά

απ’ τα χρόνια με τον ήλιο και την θάλασσα.

Ταξιδέψαμε σαν αποδημητικά

για έναν ήλιο που δεν ζεσταίνει τη γη μας

περιμένοντας πότε θ’ ανθίσουν οι ρίγανες

στην άδεια μας χούφτα

και πότε θα περάσει ο Θεός

μέσ’ απ’ τα χαρακώματα

για να πάρει τους νεκρούς ταξιδιώτες

που κοιμήθηκαν μ’ ένα νυχτωμένο όνειρο.

Στους φτωχούς και στα πεινασμένα παιδιά

που περιμένουν να’ρθουμε οδοιπόροι

για να φέρουμε γλυκειά τροφή απ’ τον αγρό

δεν έχω να δώσω παρά μονάχα

αυτήν την γύρη άλατος και λίγες λέξεις

από βιβλία και φθινοπωρινά φύλλα.

Πώς να στρώσω με τα χέρια μου

τους δρόμους για νέους πίσω από μιάν άνοιξη

που δεν ήρθε μαζί μας;

 

 

                                               Δημοσθένης Κόκκινος

 

 

[ το ποίημα

του Δημοσθένη Κόκκινου            

  « 1 », το πρώτο δηλαδή της ποιητικής ενότητας «Συνομιλίες»,

από την ποιητική του συλλογή

  « Η Γη και το Νερό », Αθήνα, 1972 ]

 

 ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )    

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "