Νίκος Καρούζος
«
Τρόμος και ο ήλιος »
ποίημα
δημοσίευση
περ. « Αξιός
»
«
Τρόμος και ο ήλιος »
Ανέζησε τό
καλοκαίρι
Ελένη σε μιαν Αττική απροσδόκητη.
Μέσ' στην ψυχή μου
είν' ακόμη η ώρα
( πέρασαν μήνες ερωτικοί...)
οπού βρεθήκαμε κάτω
απ' το πεύκο
μετά το μεσημέρι στην
Ακρόπολη —
ανάμεσα στους κίονες
του αρχαίου ναού
κυμάτιζαν
γαλανά κομμάτια τ'
ουρανού από την πύλη
του ναού θάλεγες
έμπαινε κανείς στα ουράνια!
Ήλιος απάνω
αλαλάζων
στη χυμένη πρωτεύουσα
κ' εμείς βλέποντας τη
σκοτεινή πέτρα
εκεί σ' έν' άγνωστο πεύκο.
Αλλά
στον Υμηττό
μας απειλούσε μαύρη συννεφιά
με κεραυνούς που
άνοιγαν τις
φλέβες τους
ένας κατήφορος βροχής που
χώρισε στα δυό
τη φύση.
Μας άλλαζε η βροχή βαθαίνοντας
το στήθος
κι αν τύχαμε στον
ήλιο προς την καταστροφή
άγγιζαν τα
μάτια.
Του κοριτσιού
χαρούμενη λαλιά ως το θέατρο Διονύσου —
λίγο νεράκι του θεού
χύθηκε στις κερκίδες
που ο ήλιος τό’παψε γοργά —
σε ακολούθησα
με τρόπον ώστε να
ονειρεύομαι
εκ
γενετής αιχμάλωτος.
Δεν είσαι τώρα στο
παιδικό παράθυρο στον ήλιο
προχωρείς
μονάχη με
τη μνήμη της θαλάσσης απ' τον
ήλιο.
Κι
απ' την
ορμή μου δέ βγαίνει άλλη ματιά
μόνον αυτή που σε
κυττάζει φίλη και ρημαγμένη μέσ'
στην ίριδα
καθώς το
ανυπόδητο πέλμα σου
θαυμάσιο
με βροχή
πλένεις
στη μικρή κοιλότητα
του χρόνου
στο
μαρμάρινο κάθισμα του
Ιεροφάντη.
Εκβάλλουν απέναντι την
οργή τους οι ξένοι κεραυνοί.
Ν.Δ. Καρούζος
[ το ποίημα
του Νίκου Καρούζου
« Τρόμος και ο ήλιος »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αξιός
»
( εκδότες: Τέως Σαλαπασίδης –
Νίκος Σκουτέρης )
( υπεύθυνοι Θεσσαλονίκης:
Κλείτος Κύρου, Τάκης Βαρβιτσιώτης )
Θεσσαλονίκη – Αθήνα,
τεύχος 2, Μάρτιος-Απρίλιος 1960, σ. 7 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.