Κλέαρχος Μιμίκος - "Φθινοπωρινή Ψυχή" - ποίημα, 1937 - δημοσίευση περ. "Αχαϊκά" (Πάτραι)

 

Κλέαρχος Μιμίκος
« Φθινοπωρινή Ψυχή »

ποίημα, 1937

δημοσίευση περ. « Αχαϊκά »

 

 

 

 

 

 

              « ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΨΥΧΗ »

 

 

Τα φύλλα αρρώστησαν χλωμά, στο περιβόλι κάτω,
κ’ έξαφνα τόνοι αντήχησαν, απόμερα, λυγροί^.
στα μάτια σου φεγγοβολεί μια νοσταλγία υγρή,
ως φτάνει το φθινόπωρο μελαγχολίες γεμάτο.

Τρέμει στην είσοδο βουβό, δισταχτικό το βράδυ,
για ν’ απλωθή τριγύρω μας, να το δεχτή η ψυχή^.
έξω το πένθος της σεμνόν η πρώτη κλαίει βροχή
και είνε χρυσά τα μάτια σου κι’ έχεις το βλέμμα ως χάδι.

Η ώρα σημαίνει της σιωπής : ας μείνωμε έτσι μόνοι,
σύ να ρεμβάζης ήσυχα κ’ εγώ να μη μιλώ^.
μέσα στα μάτια σου το φώς πνίγεται πλέον θολό,
ενώ της νύχτας ύπουλη η στοργή μας περιζώνει ...

Αίγιον

 

                                         ΚΛΕΑΡΧΟΣ ΣΤ. ΜΙΜΙΚΟΣ

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Κλέαρχου Στ. Μιμίκου

« Φθινοπωρινή Ψυχή »

δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αχαϊκά »

  (διευθυντής  Κωνσταντίνος Ν. Τριανταφύλλου  )

Πάτραι,

Έτος Α’, αριθμός 3, Σεπτέμβριος 1937, σ. 112 ]

 

 

 

                            ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "