Τάκης Δόξας
«
Ένα σπήτι ψηλό »
ποίημα,
1937
δημοσίευση
περ. « Αχαϊκά
»
« Ένα σπήτι ψηλό »
Έλεγα, πως τάχα ο καιρός θα μπόρειε
μιάν αλλαγή
να φέρη στο γραφείον. έτσι
κι’ αυτοί να πάρουν
ένα χαμόγελο αβρό στα χείλη τους, που σφίξαν
από την πίκρα της ζωής· κι’ όλο θαρρούσα, πως θα βγη
το γκρίζο χρώμα, πού’χανε οι τοίχοι
του, και τα μουντά
τα τζάμια θα ξανοίγανε απ’ τα βαρειά μας χνώτα
τόσων χρονών. κι’ επίστευα, πως η μελαγχολία
τους συναδέλφους δεν θα έφθειρε, ως πρώτα, μυστικά.
Μά τίποτα. Κι’ αν άλλοτε μπορούσε νοσταλγό
το μάτι μας να ράμφιζε τ ’ αντίκρυ παραθύρι,
πουλί, και να φτερούγιζε στα ξανοιγμένα πλάτη,
πάει κι’ αυτό : ένα τεράστιον υψώσαν σπήτι πληχτικό
μπροστά μας, που το χτίζανε ψηλό κι’ όλο φαρδύ,
που θάν’ ανήμπορο κρυφά να τό διαπερνάμε
με της λαχτάρας την ορμή, μηδέ θ' ανασηκώνη
την κεφαλή της η ψυχή ξεθάρρευτη να ιδή
τον ήλιο, λίγη θάλασσα, ένα κομμάτι ουρανού
—αυτό μας είχε απομείνει. μά
τώρα το ταξείδι
δέ θα μπορή με τα χρυσά της πλάνης χαλινάρια
να παρασέρνη ως άλλοτε αλαφρωμένο πιά το νού
Εκεί, που μάγια ξώβεργα στημένα καρτερούν
μέσα στον κάμπο της χαράς· έτσι, θαρρείς, σα νά’ταν
κακό μέσ’ στ’ ονειρόδαρμα βουβά να προσδοκάμε
κάποιες ημέρες λυτρωμού ν’ αρθούν και να μας βρουν....
Τάκης Δόξας
[ το ποίημα
του Τάκη Δόξα
« Ένα σπήτι ψηλό »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αχαϊκά
»
( διευθυντής:
Κωνσταντίνος Ν. Τριανταφύλλου )
Πάτραι,
Έτος Α’, αριθμός 2, Ιούνιος 1937, σ. 64 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.