Μαρία Πολυδούρη - "Όχι με πλοίο" - ποίημα, 1929 - ποιητική συλλογή "Ηχώ στο χάος" - μεταθανάτια αναδημοσίευση (1935) περ. "Αθήναι" (Αθήνα)

 

Μαρία Πολυδούρη

« Όχι με πλοίο »

ποίημα, 1929

ποιητική συλλογή « Ηχώ στο χάος »

μεταθανάτια αναδημοσίευση (1935) περ. « Αθήναι »

 

 

 

 

 

 

          « Όχι με πλοίο »

 

 

 

Όχι με πλοίο, καράβι θέλω
μεσ' στο βαθύ σου κόλπο να πετάξω,
στο λιμανάκι σου ήσυχα ν' αράξω,
φιλήματα πολλή ώρα να σου στέλλω,

μικρούλα πόλη, λευκή χαρά μου.
Κι' οπόταν η καρδιά μου πιά αλαφρώνει,
η αύρα σου τα πανιά μου να φτερώση
τα σκλαβωμένα αδύναμα φτερά μου,

να φύγω πάλι χωρίς εμπόδιο.
Νάμαι αλαφριά στον αναλογισμό σου
Κι' όλα μαζί, μαζί κι' ο χωρισμός σου,
γλυκύτατο να μου είναι κατευόδιο.

 

                                Μαρία Πολυδούρη

 

 

 

[ το ποίημα

της Μαρίας Πολυδούρη

« Όχι με πλοίο »

από την ποιητική της συλλογή

« Ηχώ στο χάος », Αθήνα, 1929

αναδημοσιεύθηκε μεταθανάτια στο περ.
« Αθήναι »

 (μηνιαία εικονογραφημένη έκδοσις

της εφ. «Ελληνικόν Μέλλον»)

Τεύχος 9, Ιούνιος 1935, σ. 32

 ( η πηγή εγγραφής εδώ από το περιοδικό) ]

 

 

                  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

1929: Μαρία Πολυδούρη, «Ηχώ στο χάος», (2^η ποιητική συλλογή – η τελευταία της)

Οι τίτλοι των ποιημάτων της ποιητικής συλλογής: «Ηχώ στο χάος» (1929):

/ - Ζωή, πώς με παράδωσες

/ - Ξεκίνησα ένα πρωϊνό

/ - Άλλοτε ήμουν περήφανη

/ - Μια κρύα πνοή

/ - Τί θέλει τούτη η Άνοιξη

/ - Όλα είναι ωραία

/ - Αχ, με πονεί η καρδιά μου

/ - Σήμερα, πριν καλά το φως

/ - Τότε που αφρόντιστα γεμίζαν

/ - Η Νίνα τότε

/ - Η Νίνα είχε ένα φόρεμα

/ - Τι να ‘χεις γίνει

/ - Όχι με πλοίο

/ - Νησάκι ερημικό

/ - Μες στην καρδιά μου τη βουβή

/ - Περίπατος με τη σελήνη

/ - Φαντασία στο τραγούδι μιας νυχτερινής κιθάρας

/ - Κάποτε ο Έρως ξαφνικά

/ - Συντρόφισσα ήμουν κάποτε

/ - Με κάλεσε κάποια φωνή

/ - Εκείνη που είναι λησμονημένη

/ - Νέε με την άχρωμη ματιά

/ - Απόψε πως σιγούν όλα

/ - Κι ανάμεσό σας είμαι εγώ

/ - Πριν φύγω για το μακρινό ταξίδι

/ - Καλέ μου, η άνοιξη έφτασε

/ - Ω, μη με βλέπει που κλαίω

/ - Έλα μαζί μου

/ - Τίποτε

/ - Στάσου μπροστά μου

/ - Το τελευταίο τραγούδι μου

/ - Λοιπόν, κι αυτό δε μου ‘πρεπε

/ - Ας ήμουν μια γερόντισσα

/ - Ω! Χαμηλώστε αυτό το φως!

/ - Πόνος… Πόνος

/ - Σκύψε, νυχτιά παρήγορη

/ - Μητέρα μου

/ - Όλα θα σβήσουν

/ - Το λίγο που σου απόμεινε

/ - Όσον η αγάπη αβάσταχτα μεγάλωνε

/ - Όλη η ζωή μου ένα καημός

/ - Δεν καρτερώ το θάνατο

/ - Ω, τότε, αγαπημένε μου

/ - Της αδελφής μου 

/ - Λιλης ΙΙ

/ - Σ’ ένα φίλο

/ - Στους φίλους που με συντροφεύουν

/ - Σ’ ένα νέο που αυτοκτόνησε

/ - Για τον Αλφρέδο μου

/ - Αφιέρωση

/ - Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα

/ - Και τώρα κλείστε ερμητικά τις θύρες / >

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Μαρία Πολυδούρη (1902-1930).

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "