Γιάννης Αρδάμης
«
Στους πάγους του Δούναβη »
ποίημα,
1926
δημοσίευση
περ. « Νέοι
Ρυθμοί »
«
Στους πάγους του Δούναβη »
Σκλάβο
για πάντα σέρνει με του Δεκεμβριού πρωϊ λάβρο
με
τις ομίχλες τις πυκνές και το βαρύ το κρύο,
περίλυπος
πηγαίνοντας στο Δούναβη για νά’βρω
ένα
κομμάτι απ’ το παλιό, σβυστό του μεγαλείο.
Κάτω
απ’ τη σκέπη τ’άδειου τ’ουρανού, φαντάζει τώρα
νεκρός
ο Δούναβης. Στην θέση των απλών κυμάτων
μόνο
το κρούσταλλο θαμπό. Πόσο πικρή του η γνώρα
για
δυο καρδιές που χάσανε σιμά του τα όνειρά των.
Την
παγερή μου μοναξιά στου λιμανιού την άκρη
τηνέ
θερμαίνει η θύμηση της Έλντας… κι’ ένα δάκρυ
αργά
κυλάει απ’ τ’άτονα, τα βλέφαρά μου ως κάτου.
Κι’
η συντριμμένη μου καρδιά ξεσπάει στο μοιρολόϊ,
μάταια
ψάχνοντας να βρει στους πάγους λίγη χλόη,
ενώ
τριγύρα απλώνεται μια σιγαλιά θανάτου !...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΔΑΜΗΣ
[ το ποίημα
του Γιάννη Αρδάμη
« Στους πάγους του Δούναβη »
( με προσδιοριστικό υπέρτιτλο
« Τα τραγούδια της “Έλντας” » )
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νέοι
Ρυθμοί »
( διευθυντής: Κώστας Ν. Δρακόπουλος )
Δράμα,
Χρόνος Α’, αριθμός 2, 15
Απριλίου 1926, σ. 31 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.