Γιώργος Στρατικόπουλος - "Είχα πολύ χώμα πάνω μου" - ποίημα, 1985 - ποιητική συλλογή "Συρματοπλέγματα χωρίς δεσμά"

 

Γιώργος Στρατικόπουλος
« Είχα πολύ χώμα πάνω μου »

ποίημα, 1985

ποιητική συλλογή « Συρματοπλέγματα χωρίς δεσμά »

 

 

 

 

 

 

 

               « Είχα πολύ χώμα πάνω μου »

 

 

 

Μονάχος περπατούσα…

Το πέπλο του άγνωστου μου σκέπαζε τα μάτια.

Βουτηγμένος μέχρι την κορυφή της σκέψης στο χώμα,

ένοιωθα τράνταγμα στα σωθικά μου.

Χλωμά φώτα σκέπαζαν την ύπαρξή μου,

μα στην ανθρώπινη παραζάλη ήταν η σκέψη μου.

Κοντά μου, ανθρώπινες φιγούρες,

το θέατρο του παραλόγου κινούσαν.

Χωρίς χρώμα, στοργή, μίσος, αγάπη, θυμό…

χωρίς τίποτα…

Είχα πολύ χώμα πάνω μου…

 

 

Κάποιος λουστράκος,

γυάλιζε τα κακόγουστα άρβυλα ενός χοντράνθρωπου.

Πρώτα σωπούσε, μετά γελούσε.

Το ίδιο χαμόγελο που ρίχνει ο θεατρίνος,

στην πρόβα την μεγάλη.

Τον κοίταζε κλεφτά,

και πάλι η βούρτσα άναβε φωτιές,

στο δέρμα, που δεν έφερνε λάμψη.

Κοντοστάθηκα, κοιτούσα και γελούσα,

δεν ήθελα να γυαλίσω τα δικά μου…

Είχα πολύ χώμα πάνω μου…

 

Προχωρούσα !...

Πουλάω καρδιές, φώναζε κάποιος κει πέρα.

Ανάσες νεκρές, ψεύτικες,

χόρευαν στην παγωμένη σκέψη

Μπουρλότα πετούσαν τ’ αλάνια.

Βαδίστε, τρέξτε, έφθασε η ώρα.

Βρέστε φτιασίδια,

φτιάξτε καινούργιες καρδιές.

Μα γω δεν τα μπορούσα,

μόνο κοιτούσα…

Είχα πολύ χώμα πάνω μου…

 

Κόκκινο, κίτρινο, άσπρο, μαύρο χώμα

ανθρώπινο χώμα…  

 

 

 

                                    Γιώργος Ι. Στρατικόπουλος

 

 

 

[ το ποίημα

του Γιώργου Ι. Στρατικόπουλου

« Είχα πολύ χώμα πάνω μου »

από την ποιητική του συλλογή
« Συρματοπλέγματα χωρίς δεσμά », Αθήνα, 1985 ]

 

                          ( το πρωτότυπο σε μονοτονικό )

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "