Πέτρος Σπεντζής - "Καπέλα ξύλινα" - ποίημα, 1971 - ποιητική συλλογή "Λειτουργικό για τον ατίθασο ουρανό"

 

Πέτρος Σπεντζής
« Καπέλα ξύλινα »

ποίημα, 1971

ποιητική συλλογή « Λειτουργικό για τον ατίθασο ουρανό »

 

 

 

 

 

 

                       « Καπέλα ξύλινα »

 

 

 

Καθώς καθημερινά

ακούω το νερό να τρέχει, να τρέχει,

καθώς ακούω τις μηλιές να του μιλούν,

την πελιδνή αλήθεια

μες στις ρεματιές να γδύνεται

και την πορφυρομάγουλη σκιά των χλευασμών

να χύνεται αρπακτική να με μαδήσει,

Αστερογείτονα,

θά’τανε οι αετοί που κρώξαν άσχημα,

που σου χαλάσανε τον ύπνο,

ναι, σου χαλάσανε τον ύπνο

όταν φορώντας ξύλινα,

μάλιστα, ξύλινα καπέλα, το φαντάζεσαι ;

ερχόμασταν,

ομάδα όμοιοι χελιδονιών,

ερχόμασταν μ’ ένα λινό χαμόγελο,

μεταξωτή

σταλαγματιά συμπόνιας να μας δώσης.

 

ήταν η νύχτα,

ήταν ο πόντος ο βαθιά αγέλαστος

που δεν σ’ αφήκαν, Αστερογείτονα,

που δεν σ’ αφήκαν,

Αστερογείτονα Ειρηνοπότη ;

 

λέω πως ξόφλησα.

λέω πως ξόφλησα, αφού

με δυό τριζόνια

αντάλλαξα τις γνώσεις μου.

ναι, ξόφλησα, τώρα στοχάζομαι

κοιτάζοντας,

μόνο κοιτάζοντας,

τα νυχτοπόρ’ αστέρια να μου γνέφουν.

 

 

 

 

                                            Πέτρος Σπεντζής

 

 

 

[ το ποίημα

του Πέτρου Σπεντζή

« Καπέλα ξύλινα »

από την ποιητική του συλλογή

« Λειτουργικό για τον ατίθασο ουρανό »,

Ίκαρος, Αθήνα, 1971.

(Αυτή είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του). ]

 

 

                          ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

 

 

    

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com