Γιώργος Σιδέρης - "Του κόσμου οι φάροι" - ποίημα, 1978 - ποιητική συλλογή "Δοξαστικό"

 

Γιώργος Σιδέρης

« Του κόσμου οι φάροι »

ποίημα, 1978

ποιητική συλλογή « Δοξαστικό » 

 

 

 

 

 

   

                   « Του κόσμου οι φάροι »

 

 

 

Σε κάποιο κοιμητήρι

τον τάφο του παιδιού της

έφτασε ψάχνοντας να βρει.

 

Καιρό γυρόφερνε καιρό

για νά ’βρει το βλαστάρι της νεκρό.

Νύχτα τ’ αρπάξαν τη ζωή

νύχτα το κρύψανε στη γη.

Κι ούτε σταυρός.

Ούτ’ όνομα

Κι ούτε του σκοτωμού σημάδι.

 

Μια θλίψη ασώπαστη σαν λάμια

σαράκι μες στα σωθικά

σέρνεται με τη δόλια μάνα

κι είν’ το νεκρό της το παιδί

χαμένο όραμα και κλάμα.

 

Μ’ άλλο δεν άντεξε

και ρίχτηκε στον πρώτο το σταυρό

κι ώρες πολλές μοιάζαν για ένα

τ’ άσπρα μαλλιά

και ο ανώνυμος σταυρός.

 

Το σούρουπο κιόλας αργά

στης κουκουβάγιας τα φτερά

δρασκέλαγε τα μνήματα

απλώνοντας σκοτάδια.

 

Στην πολιτεία των νεκρών

μοιάζανε αξεχώριστα

και σαν να κουβεντιάζανε

και μάνα και νεκρός.

 

Και ξάφνου εκεί απρόσμενα

σηκώθ’ Ερινύα η Μάνα

και σαν Ικέτιδα μαζί

και βροντοφώναξε φωνή

σαν κάποιο όρκο νά ’στελνε

στα πέρατα και στα ουράνια.

 

Δεν έχω πια παιδί.

Μα όλου του κόσμου τα παιδιά

τώρα τους κάνω Γιους μου.

Κι είν’ απ’ τα σπλάχνα μου

κι αυτοί καρποί

κι είναι τ’ αδέρφια

του νεκρού παιδιού μου.

 

 

                                       Γιώργος Σιδέρης

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Γιώργου Σιδέρη

« Του κόσμου οι φάροι »

από την ποιητική του συλλογή

« Δοξαστικό », Κέδρος, Αθήνα, 1978. ]

 

{ Η εγγραφή εδώ από τον συγκεντρωτικό τόμο

Γιώργου Σιδέρη «Τα Ποιητικά» (Επιλογή),

Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1995.

( εκτενής εισαγωγή-πρόλογος: Στάθης Μάρας) }

 

 

                            ( το πρωτότυπο σε μονοτονικό )  

 

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com