Ιωάννης Γρυπάρης
«
Η Σφίγγα »
ποίημα
δημοσίευση
(1899) περ. « Η Τέχνη »
« Η Σφίγγα »
Στο
δρόμο, δρόμο της ζωής, που ξεκινάω διαβάτης,
μου
έχει καρτέρι, πλαγιαστή καταμεσίς στη στράτα,
η
Σφίγγα, η στρίγγλα, μ’ ανοιχτά τα πόδια τα νυχάτα
να
κρίνω τ’αξεδιάλυτα παραμαντέματά της.
–
Πρόσταξε ο Ρήγας μια φορά και βγάζει ο Ρήγας διάτα
να
τρων τη μάννα τα παιδιά κ’ η μάννα τα παιδιά της.
στην
άμμο φύτεψε μηλιάν ο Ρήγας της Μπαγδάτης
και
μήλα τρώει στα γέρα του, στάχτη στεγνή γιομάτα.
–
Τραβάω να φάω τη μάννα μου ! – Ώρες καλές, και κείνη,
ως
που να πας, ξενύχιασε τ’αδέρφια σου και πίνει
το
νέο τους αίμα, κόκκινη απ’ την κορφή ως στη φτέρνα.
–
Τραβάω να με φάη η μάννα μου ! – Ώρες καλές ! – Μά ως τόσο
καρπό
απ’ της άμμος τη μηλιά θα βρω και θα της δώσω
να
ζωντανέψη τους νεκρούς. – Της ζωής
διαβάτη, πέρνα !
Σίφνος
Ι.Ν.
Γρυπάρης
[ το σονέττο
του Ιωάννη Γρυπάρη
« Η Σφίγγα »
( προερχόμενο όπως αναγράφεται στη δημοσίευση:
« από τους Αντέρωτας και Αντιχρίστους » )
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η Τέχνη »
(εκδότης/δντής: Κώστας Χατζόπουλος )
Αθήναι,
Τεύχος 4, Φεβρουάριος 1899, σ. 87. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.