Λορέντζος Μαβίλης
«
Ανεμόμυλος »
ποίημα,
δημοσίευση
(1898) περ. « Η Τέχνη »
« Ανεμόμυλος »
Ο
κόσμος είναι πλανερό μαγνάδι
Κεντισμένο
με ρόδα και με βάγια
Με
ήλιους και μ’ άστρα, που το απλόν’ η Μάya
Απάνου
’ς της αλήθειας το σκοτάδι.
Σ’
αγαπούσαμε τόσο έρμο ρημάδι,
Γιατί
’ς τη μέση απ’ της ζωής τα μάγια
’Σ
την ψυχή μας φανέρονες την άγια
Του
θανάτου θωριά, τον κρύον Άδη.
Το
τίποτε, και ανήξερα ’ς τα βάθια
Του
είναι μας εξύπναες μιά λαχτάρα
Να
γλυτώσουμε απ’ όλα μας τα πάθια,
Την
πικρή να ξορκίσουμε κατάρα
Της
ζωής, και να μπούμε μονομίας
Στ’
άδυτα της θεϊκής ανυπαρξίας.
Μ. (Λορέντζος Μαβίλης)
[ το ποίημα (σονέττο)
του Λορέντζου Μαβίλη
( το υπογράφει απλά ως: «Μ» )
« Ανεμόμυλος »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η
Τέχνη »
( εκδότης/δντής: Κώστας Χατζόπουλος )
Αθήνα,
τεύχος 1, Νοέμβριος 1898, σ. 7. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
( στη δημοσίευση του
περιοδικού δεν είναι χωρισμένες οι στροφές του σονέττου )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.