Γεώργιος Σταμπολής (Γ.Κ. Σταμπολής)
«
Ευχαριστία στη Φύση »
ποίημα,
1947
δημοσίευση
(1947) περ. « Ευβοϊκά Γράμματα »
« Ευχαριστία
στη Φύση »
Σε
σένα, ώ Φύση, θα’ρχομαι
ξεκούραση
απ’ την ανομία να βρώ,
ξεκούραση
απ’ τα λάθη των ανθρώπων
σε
σένα, παρήγορη ωμορφιά,
στην
αλλαγή, στις εποχές, στο θησαυρό
των
άδολων κ’ ευγενικών σου τρόπων.
Σκληρή
κι’ αν είσαι δίνεσαι
μ’
αδρότατη ψυχή, με προθυμία, με χάρη
και
κείνος που σε γνώρισε, θαρρεί,
παρθενικιά
ξανά πως θα σε πάρη.
Άλαλη
βγαίνει η μουσική
κρυφόπιαστη
είναι των χορδών σου η μελωδία
σα
σκύψουμε, αμετάτρεπτη, παθητική
στις
νύχτες πως ακούγεται,
στα
πρωϊνά, στα βράδυα,
στα
σκοτάδια,
στις
τρικυμίες και στην ευδία !
Όλα
μια θάλασσα αγαθού
στα
μάτια ενός παθού
γύρω
στη φύση
τα
όνειρα ξανάρχονται υπερήφανα
κι’
οι πόνοι λησμονιούνται
σ’
αυτήν όταν θα τρέξουμε
να
μας βοηθήση,
στη
Φύση.
Γ.Κ. Σταμπολής
[ το ποίημα
του Γιώργου Σταμπολή (Γ.Κ. Σταμπολή)
« Ευχαριστία στη Φύση »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ευβοϊκά Γράμματα »
( διευθυντής: Αντρέας Ζώντος),
Αθήναι,
Περίοδος Β΄, Χρόνος ΣΤ΄,
αριθμός φύλλου 40-41,
Ιούλιος-Αύγουστος 1947, σ. 4 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.