Απόστολος Μαγγανάρης
« Φθινόπωρο »
ποίημα
δημοσίευση
(1929) περ. « Ο Νουμάς »
«
Φθινόπωρο »
Κάθε
φορά με τα ίδια συναιστήματα
ταλαιπωρούμε
τη φτωχή ψυχή μας.
Κάθε,
που το φθινόπωρο μας έρχεται
δεμένο
στο συρτό σκοπό της ρίμας,
είμαστε
αναγκασμένοι να τονίζουμε
το
περσινό κλαημένο μας τραγούδι –
(Πάνω
σε νέο στημόνι, ίδιο σχεδίασμα
κ’
ίδια η ουσία ντυμένη σ’ άλλο φλούδι.)
Κι’
έρχονται πάλι να μας βρουν οι ανάμνησες,
που
μας γεννά το νοτισμένο χώμα,
κάθε
που πέρασε, μα στέκει αξέχαστο,
κι
όλα τα που μας συγκινούν ακόμα.
Τα
πρωτοβρόχια, που μας ανακίνησαν,
τ’
άγουρα ακόμα εκείνα αιστήματά μας,
τα
τρελλά της αγάπης παιχνιδίσματα
ξένα
για μας στα πρώτα βήματά μας.
Και
κάπια δάκρυα πρόωρα, όπου ανάβλυσαν
και
κύλισαν με βία μες απ’ τα μάτια,
όταν
ένα πρωϊ ξάφνου αντικρίσαμε
όλες
μας τις ελπίδες σε κομμάτια…
Στο
πρώτο εκείνο λαφιασμένο ξύπνημα
–
την τραγική μετάπτωση στην ύλη – ,
που
ανοίχτηκε μπροστά μας σε αποκάλυψη
της
ώριμης ζωής διάπλατη η Πύλη.
Απ. Ν. Μαγγανάρης
[ το ποίημα
του Απόστολου Μαγγανάρη
« Φθινόπωρο
»
δημοσιεύηθκε στο περ.
« Ο
Νουμάς »
( διευθυντής: Πάνος Δ. Ταγκόπουλος )
Αθήνα,
Περίοδος Γ’, Χρόνος ΚΒ΄,
Τεύχος 1 (786), Οκτώβρης 1929, σ. 13 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.